در این پست از سایت ذکر و دعای doa786.com خواص و فضیلت تسبیحات حضرت زهرا (س) را قرار دادیم . تسبیحات حضرت زهرا (س) آثار و برکات فراوانی دارد . بهترین زمان برای گفتن تسبیحات حضرت زهرا بین نماز می باشد . برای آشنایی بیشتر با خواص و فضیلت حضرت زهرا به ادامه مطلب مراجعه کنید …

خواص و فضیلت تسبیحات حضرت زهرا (س),تسبیحات حضرت زهرا,خواص فراوان ذکر تسبیحات حضرت زهرا,آثار و برکات گفتن ذکر تسبیحات حضرت زهرا,ذکر تسبیحات حضرت زهرا بین نماز

خواص و فضیلت تسبیحات حضرت زهرا (س)

و بباید دانست که افضل تعقیبات، تسبیح فاطمه زهرا علیها السلام، و شیخ الطایفه – علیه الرحمه – در کتاب تهذیب الاحکام بسند صحیح از حضرت بحق ناطق امام جعفر صادق (علیه السلام) روایت کرده که آن قدوه ارباب عصمت فرموده اند:

من سبح تسبیح فاطمه الزهراء علیها السلام قبل ان یثنی رجلیه من الصلاه الفریضه غفرله.

یعنی هر کس که بعد از نماز فریضه تسبیح حضرت فاطمه زهرا علیها السلام را بجا آورد قبل از آنکه پای راست را از بالای پای چپ بردارد – کنایه از آنکه به همان حالتی که برای تشهد نشسته است نشسته باشد و حرکت نکند هر آینه جمیع گناهان او آمرزیده شود

و نیز روایت کرده اند از آن حضرت که فرموده اند:

انا نأمر صبیاننا بتسبیح فاطمه علیها السلام کما نأمرهم بالصلاه، فالزمه فانه لم یلزمه عبد فشقی.

یعنی بدرستی که ما امر می کنیم فرزندان خود را به گفتن تسبیح فاطمه زهرا علیها السلام چنانکه امر می کنیم ایشان را به گزاردن نماز، پس باید که آنرا ملازم باشی – کنایه از آنکه تسبیح گفتن را بر خود لازم سازی و آنرا دانسته وانگذاری و همواره به آن قیام نمائی – پس بدرستی که هر بنده که آنرا بر خود لازم نسازد و به آن قیام ننماید هر آینه بدبخت و بی سعادت باشد

و نیز آن حضرت روایت شده که فرموده اند:

تسبیح فاطمه الزهرء علیها السلام فی کل یوم دبر کل صلاه احب الی من صلاه الف رکعه فی کل یوم.

یعنی تسبیح فاطمه زهرا علیها السلام در هر شبانه روز بعد از هر نمازی دوستتر است نزد من از هزار رکعت نماز که گزاده شود در هر روز

و از حضرت امام الباطن و الظاهر امام محمد باقر (علیه السلام) منقولست که:

مامن عبد عبدالله بشی ء من التمجید افضل من تسبیح فاطمه الزهراء علیها السلام و لو کان شی ء افضل منه لنحله رسول الله (صلی الله علیه وآله) فاطمه علیها السلام

خلاصه مضمون بلاغت مشحون کلام امام (علیه السلام) آنکه: نیست هیچ بنده ای از بندگان الله تعالی که عبادت کند حضرت عزت – عمت عطیاته – را به چیزی از تمجید که بوده باشد آن چیز افضل از تسبیح فاطمه زهرا علیها السلام، که اگر چنانکه چیزی افضل ازین تسبیح می بود هر آینه حضرت رسالت (صلی الله علیه وآله) آن چیز را به حضرت فاطمه زهرا – صلوات الله علیها – می بخشید.

پس از این روایت معلوم شد که در تعقیب و دعوات هیچ چیز افضل از تسبیح فاطمه زهرا – صلوات الله علیها – نیست و در باب افضلیت این تسبیح روایت بسیار و احادیث بی شمار وارد است چنانچه از حیز حصر بیرون است و از حد شمار افزون.

و باید که نشستن تو در تعقیب متصل باشد به نشستن تو در تشهد، و بر همان هیئت از استقبال و تورک، یعنی همچنانکه از برای تشهد نشسته ای به همان هیئت باشی روی به قبله و متورک به طریقی که در تشهد سبق ذکر یافت. و سخن در اثنای تعقیب نکنی، و به هیچ جانب از چپ و راست ملتفت نشوی، چه در روایت آمده است از ارباب عصمت و اصحاب هدایت – صلوات الله و سلامه علیهم -: بدرستی که آنچه ضرر به نماز می رساند ضرر به تعقیب می رساند.

پس چون سلام نماز دادی باید که سه تکبیر بگوئی، و در وقت تکبیر گفتن باید که دستها را تا محاذی روی برداری به نوعی که کفهای دست تو رو به قبله، و پشت کفها به روی تو باشد. و این تکبیرات سه گانه که مذکور شد اول تعقیب است، پس بعد از گفتن تکبیرات ثلاث بگوئی:

لا اله الا الله الها واحدا، و نحن له مسلمون، لا اله الا الله، لا نعبد الا ایاه، مخلصین له الدین، و لو کره المشرکون، لا اله الا الله ربنا و رب آبائنا الاولین، لا اله الا الله وحده وحده، انجز وعده، و نصر عبده (و اعز جنده) و هزم الاحزاب وحده فله الملک و له الحمد، (یحیی و یمیت، و هو حی لایموت، بیده، بیده الخیر) و هو علی کل شی ء قدیر. استغفر الله الذی لا اله الا هو الحی القیوم، و اتوب الیه. اللهم اهدنی من عندک، و افض علی من فضلک، و انشر علی من رحمتک، و انزل علی من برکاتک، سبحانک لا اله الا انت، اغفر لی ذنوبی کلها جمیعا، فانه لا یغفر الذنوب کلها جمیعا الا انت.

اللهم انی اسألک من کل خیر احاط به علمک، و اعوذبک من کل شر احاط به عملک. اللهم انی اسألک عافیتک فی اموری کلها، و اعوذ بک من خزی الدنیا و عذاب الاخره، و اعوذ بوجهک الکریم، و سلطانک القدیم، و عزتک التی لا ترام، و قدرتک التی لایمتنع منها شی ء، من شر الدنیا و الاخره، و من شر الأوجاع کلها. و لا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم.

توکلت علی الحی الذی لا یموت، والحمدلله الذی لم یتخذ ولدا، و لم یکن له شریک فی الملک، و لم یکن له ولی من الذل و کبره تکبیرا.

معبودی جز الله نیست که معبودی یگانه است و ما تسلیم اوییم. معبودی جز الله نیست، جز او چیزی را نمی پرستیم در حالیکه دین خود را خالص او گردانده ایم هر چند مشرکان ناخوش دارند. معبودی جز الله نیست که پروردگار ما و پروردگار پدران نخستین ماست. معبودی جز الله نیست که تنها و یگانه است، همانگونه وعده خود را عملی ساخت، و بنده خویش را یاری داد، و سپاه خود را عزت بخشید و خود به تنهائی تمامی سپاهیان کفر را گریزاند، پس ملک و سلطنت و نیز حمد و ستایش از آن اوست، زنده می کند و می میراند، و خود زنده ای است که مرگ ندارد، همه خیرات به دست اوست و او بر هر چیزی تواناست.

و آمرزش می طلبم از آن خدائی که هیچ معبودی جز او نیست، و زنده و پایدار است، و به سوی او باز می گردم. خداوندا مرا از جانب خود هدایت بخش، و از بخشش خود بر من جاری ساز، و از رحمت خویش بر من بگستران، و از برکات خود بر من فرود آر، تو منزهی، معبودی جز تو نیست، تمامی و همگی گناهان مرا بیامرز، که تمامی گناهان را جز تو کسی نمی بخشد.

خداوندا از هر خیری که علم تو بدان احاطه دارد از تو می طلبم، و از هر شری که علم تو بدان احاطه دارد به تو پناه می آورم. خداوندا عافیت و سلامتی دادنت را در تمام کارهایم از تو می طلبم، و از خواری در دنیا و عذاب در آخرت به تو پناه می آورم و به روی گرامی و قدرت بی آغاز تو، و به عزت تو که در دسترس احدی نیست، و به نیروی تو که هیچ چیز از تحت سیطره آن بیرون نیست، از شر دنیا و عذاب آخرت، و از شر تمام دردها. و هیچ حول و قوه ای نیست جز به خدای برتر و بزرگ.

توکل نمودم بر آن زنده ای که هرگز نمیرد، و سپاس خدائی راست که فرزندی نگرفته، و در ملک و سلطنت شریکی ندارد، و سرپرستی به جهت ذلت و زبونی برای او نیست، و او را بزرگ دار بزرگ داشتی شایسته.

بعد از آن تسبیح فاطمه زهرا – صلوات الله علیها – باید گفت، و بعد از آن ده مرتبه این دعا را که مخصوص به تعقیب صبح است باید خواند:

لا اله الا الله وحده لا شریک له، له الملک و له الحمد، یحیی و یمیت، و یمیت و یحیی، و هو حی لایموت، بیده الخیر، و هو علی کل شی ء قدیر.

معبودی جز الله نیست که یگانه است و شریک ندارد، ملک و سلطنت و ستایش از آن اوست، زنده می کند و می میراند، و می میراند و زنده می کند، و او خود زنده ای است که هرگز نمیرد، همه خیرها بدست اوست، و او بر هر چیزی تواناست.

و بعد از آن ده بار این دعا را که از جمله ادعیه مخصوصه تعقیب صبح است باید گفت:

سبحان الله العظیم و بحمده، و لا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم.

منزه می دارم خدای بزرگ را در حالیکه به ستایش او گویایم، و هیچ حول و قوه ای نیست جز به خدای بلند پایه و بزرگ.

و بعد از آن صد بار باید گفت:

ما شاءالله کان، لا حول و لا قوته الا بالله العلی العظیم.

هر چه خدا بخواهد می شود، هیچ حول و قوه ای نیست جز به خدا بلند پایه و بزرگ.
و صد بار باید گفت:
استغفر الله ربی و اتوب الیه.
از خداوند آمرزش می طلبم و به سوی او باز می گردم
و صد بار باید گفت:
استجیر بالله من النار، و اسأله الجنه.
از آتش دوزخ به خداوند پناه می برم، و از او بهشت را درخواست می نمایم
و صد بار باید گفت:
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم.
خداوندا بر محمد و آل محمد درود فرست، و در فرج آنان تعجیل فرما
و ده بار باید گفت:
اشهد ان لا اله الا الله وحده لا شریک له، الها واحدا احدا فردا صمدا لم یتخذ صاحبه و لا ولدا
گواهی می دهم که معبودی جز الله نیست که یگانه است و شریکی ندارد، در حالیکه معبودی یگانه و یکتا و فرد و صمد (بی نیاز) است و همسر و فرزندی برای خود نگرفته است.
و سی بار باید گفت:
سبحان الله و الحمدلله و لا اله الا الله و الله اکبر.
منزه می دارم خدا را، و ستایش از آن خداست، و معبودی جز الله نیست، و خداوند بزرگتر است (از آنکه به وصف در آید.
و سزاوار آنست که تعداد این اذکار و تسبیحات را به تسبیحی نمائی که از تربت مقدسه حسینیه بوده باشد – علی صاحبها الصلاه و التحیه – چه روایت کرده است شیخ الطایفه در کتاب تهذیب بسند صحیح از خلیفه الرحمن حضرت صاحب الامر و الزمان – علیه الصلاه من الله الملک المنان – که: بهترین چیزی که ذکر به آن توان کرد تسبیحی است که از خاک تربت امام حسین (علیه السلام) بوده باشد، بدرستی که بسا باشد که تسبیح کننده تسبیح فراموش کند و سبحه را بی ذکر بگرداند پس هر آینه ثواب آن ذکر منسی را به برکت آن تسبیحی که از خاک امام حسین (علیه السلام) است در دیوان اعمال آن مسبح ثبت نماید. و بعد از آن این دعا را که مخصوص به تعقیب صبح است باید گفت:

یا مقلب قلوب و الابصار، صل علی محمد و آل محمد، و ثبت قلبی علی دینک و دین نبیک صلی علی علیه و آله، و لا تزغ قلبی بعد اذ هدیتنی، وهب لی من لدنک رحمته، انک انت الوهاب. اللهم انی اعوذ بک من زوال نعمتک، و من تحویل عافیتک، و من فجاءه نقمتک، و من درک الشقاء، و من شر ما سبق فی الکتاب. اللهم انی اسألک بعزه ملکک، و عظیم سلطانک، و شده قوتک علی جمیع خلقک، ان تصلی علی محمد و آل محمد، و ان تفعل بی کذا و کذا.

ای دگرگون کننده دلها و دیده ها، بر محمد و آل محمد درود فرست، و دلم را بر دین خود و دین پیامبرت (صلی الله علیه وآله) ثابت و استوار بدار، و دلم را پس از آنکه هدایتم کرده ای منحرف مساز، و از جانب خودت رحمتی بر من ببخشای، که همانا تو بسیار بخشنده ای. خداوندا پناه می برم به تو از زایل شدن نعمتت، و از بازگشت سلامتی داده ات، و از ناگاه رسیدن کیفرت، و از رسیدن بدبختی، و از شر آنچه که در کتاب تقدیر گذشته است. خداوندا به چیرگی ملک تو، و عظمت سلطنتت، و شدت و نیرویت بر تمامی آفریدگانت از تو می خواهم که بر محمد و آل محمد درود فرستی، و برایم چنین و چنان کنی.
کنایه از آنکه آنچه مقصود است به موقف عرض رساند، یعنی طلب حاجت از حضرت عزت کند(71). و بعد از آن باید گفت:

اعیذ نفسی و دینی و اهلی و مالی و ولدی و اخوانی و ما رزقنی ربی و جمیع من یعنینی امره بالله الواحده الاحد الصمد الذی لم یلد و لم یولد و لم یکن له کفوا احد، و برب الفلق، من شر ما خلق، و من شر غاسق اذا وقب تا آخر سوره، و برب الناس، ملک الناس تا آخر.

خودم (و دینم) و خانواده ام و مالم و فرزندانم و برادرانم و آنچه را که پروردگارم به من روزی نموده، و تمام کسانی را که مسئولیتشان با من است به خدای یکتای بی نیازی که نه زایده و نه زائیده شده است و احدی همسر و همتای او نیست، و به پروردگاری که رب فلق است… و صاحب و پادشاه و معبود مردم است… پناه دادم.

بعد از آن بخوان سوره مبارکه فاتحه الکتاب را تا آخر، و آیه کریمه آیه الکرسی را تا هم فیها خالدون(72) و آیه کریمه شهد الله و که مشهور به آیه الشهاده است،

شهد الله انه لا اله الا هو الملائکه و اولوا العلم قائما بالقسط لا اله الا هو العزیز الحکیم ان الدین عندالله الاسلام و ما اختلف الذین اوتوا الکتاب الا من بعد ما جاء هم العلم بغیا بینهم و من یکفر بآیات الله فان الله سریع الحساب(73)

خداوندا در حالی که بر پا دارنده قسط است و ملائکه و صاحبان دانش شهادت می دهند که معبودی جز او نیست، نیست معبودی جز خداوند عزیز حکیم. به درستی که دین نزد خداوند دیانت اسلام است، و اهل کتاب (در تعبعیت از حق) اختلاف و تفرقه نکردند مگر بعد از آنکه علم (به دیانت حق) به آنها داده شده بود و این اختلاف بجهت ظلم و تجاوزی بود بین آنان؛ و هر کس که به آیات و نشانه های خداوند کافر شود پس بدرستی که خداوند سریع الحساب است.
و آیه الملک، قل اللهم مالک الملک، توتی الملک من تشاء، و تنزع الملک ممن تشاء، و تعز من تشاء، و تذل من تشاء، بیدک الخیر، انک علی کل شی ء قدیر تولج اللیل فی النهار، و تولج النهار فی اللیل، و تخرج الحی من المیت، و تخرج المیت من الحی، و تزرق من تشاء بغیر حساب(74)
بگو خداوندا ای مالک ملک هستی: تو هر که را خواهی ملک و سلطنت بخشی، و ملک و سلطنت را از هر که خواهی برگیری و به هر که خواهی عزت بخشی، و هر که را خواهی خوار گردانی، هر خیر و نیکویی به دست توست، همانا تو بر هر چیز توانائی شب را در روز، و روز را در شب داخل و نهان سازی، و زنده را از مرده، و مرده را از زنده بیرون آوری، و هر که را خواهی بدون حساب (یعنی فراوان، یا بدون آنکه از آن بازخواست کنی) روزی می دهی.
و آیه السخره را که اینست:

ان ربکم الله الذی خلق السموات و الارض فی سته ایام ثم استوی علی العرش یغشی اللیل النهار یطلبه حثیثا و الشمس و القمر و النجوم مسخرات بامره الا له الخلق و الأمر تبارک الله رب العالمین ادعوا ربکم تضرعا و خفیه انه لا یحب المعتدین و لا تفسدوا فی الارض بعد اصلاحها و ادعوه خوفا و طمعا ان رحمت الله قریب من المحسنین.(75)

همانا پرودگار شما آن کسی است که آسمانها و زمین را در شش روز آفرید، سپس به آفرینش عرش پرداخت، روز را به پرده شب در پوشاند که با شتاب در پی آن پوید، و خورشید و ماه ستارگان را مسخر خود کرد، آگاه باشید که عالم خلق و امر (آفرینش و فرمان) از آن اوست، مقدس است خداوندی که پروردگار عالمیان است پروردگار خود را به تضرع وزاری و به صدای آهسته بخوانید که همانا او متجاوزین را دوست ندارد و هرگز در زمین پس از آنکه کار آن (به امر حق) نظم و صلاح یافت به فساد و تبهکاری برنخیزید، و خدا را از روی ترس و هم از روی امیدواری بخوانید، که همانا رحمت خداوند به نیکوکاران نزدیک است.
و آخر سوره کهف که اینست:

قل لو کان البحر مدادا لکلمات ربی لنفد البحر قبل ان تنفد کلمات ربی و لو جئنا بمثله مددا قل انما انا بشر مثلکم یوحی الی انما الهکم اله واحد فمن کان یرجوا لقاء ربه فلیعمل عملا صالحا و لایشرک بعباده ربه احدا.

بگو که اگر دریا برای نوشتن کلمات پروردگار من مرکب شود، پیش از آنکه کلمات پروردگار من به آخر رسد دریا خشک خواهد شد، هر چند دریایی دیگر به یاری آن بیاوریم بگو که من بشری هستم مثل شما که به من وحی می رسد که همانا خدای شما خدای یگانه است، پس هر کس به دیدار پروردگارش امیدوار است باید که کردار شایسته کند و احدی را در پرستش پروردگارش شریک نگرداند.
و از اول سوره مبارکه و الصافات وهی:

بسم الله الرحمن الرحیم و الصافات صفا فالزاجرات زجرا فالتالیات ذکرا ان الهکم لواحد رب السموات و الارض و ما بینهما و رب المشارق انا زینا السماء الدنیا بزینه الکواکب و حفظا من کل شیطان مارد لا یسمعون الی الملاء الاعلی و یقذفون من کل جانب دحورا و لهم عذاب واصب الا من خطف الخطفه فأتبعه شهاب ثاقب.

سوگند به فرشتگانی (که برای عبادت حق) صف آرائی کرده اند و سوگند به فرشتگان زجر کننده (بدکاران از کارهای بد یا رانندگان ابر و باران و گردانندگان کرات آسمانی و زمین) و سوگند به فرشتگان تلاوت کننده ذکر (قرآن یا همه کتب آسمانی) که همانا خدای شما یکی است که پروردگار آسمانها وزمین و هر آنچه که درمیان آنهاست و پروردگار مشرق هاست همانا ما نزدیکترین آسمان را به زیور اختران بیاراستیم و آن ها را به جهت حفظ از هر شیطان سرکش قرار دادیم تا شیاطین نتوانند به وحی آسمانی گوش دهند، و از هر سو به قهر رانده شوند هم به قهر رانده شوند و هم عذابی شدید و همیشگی خواهند داشت جز یکی از آنها که بخواهد پنهانی وحی آسمانی را برباید که شهابی فروزان او را تعقیب می کند.
و سه آیه از آخر سوره مذکوره که اینست:

سبحان ربک رب العزه عما یصفون و سلام علی المرسلین و الحمد لله رب العالمین.

منزه است پروردگار تو که خدائی مقتدر است از توصیف آنان (جاهلان و مشرکین) و درود بر رسولان الهی و ستایش تنها از آن خداست که پروردگار عالمیان است.
و سه آیه از سوره الرحمن(76) که اینست:

یا معشر الجن و الانس ان استطعتم ان تنفذوا من اقطار السماوات و الارض فانفذوا لا تنفذون الا بسلطان فبای آلاء ربکما تکذبان یرسل علیکما شواظ من نار و نحاس فلا تنتصران.

ای گروه جن و انس اگر توانستید که از اطراف زمین و آسمان رخنه کنید (بیرون روید) پس چنین کنید، شما نتوانید رخنه کنید جز با داشتن تسلط و قدرت (که هرگز قدرت چنین کاری را ندارید) پس کدامین یک از نعمتهای خدایتان را تکذیب می کنید بر سر شما شراره های آتش و روی گداخته فرو فرستاده شود پس هیچ نصرت و یاری نشوید.
و چهار آیه از آخر سوره حشر که اینست:

لو انزلنا هذا القرآن علی جبل لرأیته خاشعا متصدعا من خشیه الله و تلک الامثال نضربها للناس لعلکم یتفکرون هو الله الذی لا اله الا هو عالم الغیب و الشهاده هو الرحمن الرحیم هو الله الذی لا اله الا هو الملک القدوس السلام المومن المهیمن العزیز الجبار المتکبر سبحان الله عما یشرکون هو الله الخالق الباری المصور له الاسماء الحسنی یسبح له ما فی السموات و الارض و هو العزیز الحکیم.

اگر ما این قرآن را بر کوه نازل می کردیم می دیدی که کوه از ترس خدا خاشع و متلاشی می گشت، و ما این مثالها را برای مردم بیان می کنیم باشد که تفکر کنند اوست خدای یکتایی که خدائی غیر او نیست، دانای به نهان و آشکار و بخشنده و مهربان است اوست خدایی که خدائی غیر او نیست سلطان پاک و منزه و سالم از هر عیب نقص و ایمنی بخش و نگهبان جهان و جهانیان و غالب و قاهر و با جبروت و بزرگوار و برتر، منزه است خداوند از اینکه برای او شریک قرار می دهند اوست خدای خالق و آفریننده و صورتگر، نامهای نیکوتر از آن اوست، و آنچه که در آسمهانها و زمین است تسبیح او گویند، و او عزیز و حکیم است.
بعد از آن سوره مبارکه اخلاص را دوازده بار باید خواند. و بعد از آن دستها را گشوده به سوی آسمان برداشته باید گفت:

اللهم انی اسألک باسمک المکنون المخزون الطهر الطاهر المبارک، و اسألک باسمک العظیم، و سلطانک القدیم، یا واهب العطایا، یا مطلق الاساری، یا فکاک الرقاب من النار، اسألک ان تصلی علی محمد و آل محمد، و ان تعتق رقبتی من النار، و ان تخرجنی من الدنیا آمنا، و تدخلنی الجنه سالما، و ان تجعل دعائی اوله فلاحا، و اوسطه نجاحا، و آخره صلاحا، انک انت علام الغیوب.

خداوندا به نام پوشیده و مخزون و پاک و پاکیزه و مبارکت، و به نام بزرگ و سلطنت بی آغازت از تو در خواست می کنم ای بخشنده عطا، و ای آزاد کننده اسیران، و ای آزاد کننده بندگان از آتش دوزخ، از تو می خواهم که بر محمد و آل محمد درود فرستی، و مرا از آتش آزاد ساختی، و در حالت امن و امان از دنیا بیرونم بری، و با سلامتی در بهشت واردم سازی، و آغاز دعایم را رستگاری، و میانش را پیروزی، و پایانش را صلاح و درستی قرار دهی، که همانا تو بسیار دانای غیب ها هستی.

بعد از آن باید گفت آن چیزی را که مخصوص است به تعقیب نماز صبح و آن اینست:

اللهم انی اصبحت اشهدک و کفی بک شهیدا، و أشهد ملائکتک و حمله عرشک و سکان سمواتک و ارضک، و انبیاءک و رسلک و الصالحین من عبادک و جمیع خلقک، فاشهدلی و کفی بک شهیدا، انی اشهد انک انت الله وحدک لا شریک لک، ان محمدا (صلی الله علیه وآله) عبدک و رسولک، و ان کل معبود مما دون عرشک الی قرار ارضک السابعه السفلی باطل مضمحل ما عدا وجهک الکریم، فانه اعز و اکرم، و اجل و اعظم من ان یصف الواصفون کنه جلاله، او تهتدی القلوب الی کنه عظمته، یا من فاق مدح المادحین فخرمدحه، وعدا وصف الواصفین مآثر حمده، و جل عن مقاله الناطقین تعظیم شأنه، صل علی محمد و آل محمد، و افعل بنا ما انت اهله یا اهل التقوی و اهل المغفره.

خداوندا صبح کردم در حالیکه تو را گواه می گیرم – و تو از نظر گواه بودن کافی هستی – و فرشتگان و حاملان عرش و ساکنان آسمانها و زمین و پیامبران و فرستادگان و شایستگان از بندگانت و تمامی آفریدگان تو را گواه می گیرم، پس گواهم باش – که تو از نظر گواه بودن کافی هستی – که من گواهی می دهم که همانا تو خدای یگانه هستی که شریکی برای تو نیست، و همانا محمد (صلی الله علیه وآله) بنده و فرستاده توست، و همانا هر معبودی از زیر عرش گرفته تا کانون زمین هفتم زیرین باطل و مضمحل است جز وجه کریم تو که آن عزیزتر و گرامی تر و جلیل تر و بزرگتر که آنست که وصف کنندگان کنه و حقیقت جلال آن را وصف کنند، یا دلها به کنه عظمت آن راه یابد، ای آنکه فخر مدح تو بر مدح ستایشگران فائق آمد، و آثار حمد تو از مرز وصف توصیف کنندگان در گذشته، و تعظیم شان تو از گفتار سخنگویان برتر آمده، بر محمد و آل محمد درود فرست، و آنچه را که تو خود اهل آنی با ما کن، ای آنکه اهل تقوا و اهل آمرزشی.
و بعد از آن باید گفت:

سبحان الله کلما سبح الله شی ء، و کما یحب الله ان یسبح، و کما هو اهله، و کما ینبغی لکرم وجهه و عزجلاله، و الحمد لله کلما حمدالله شی ء و کما یحب الله ان یحمد، و کما هو اهله، و کما ینبغی لکرم وجهه و عز جلاله، و لا اله الا الله کلما هلل الله شی ء، و کما یحب الله ان یهلل، و کما هو اهله، و کما ینبغی لکرم وجهه و عز جلاله، و الله اکبر کلما کبر الله شی ء، و کما یحب الله ان یکبر، و کما هو اهله، و کما ینبغی لکرم وجهه و عز جلاله، سبحان الله و الحمد لله و لا اله الا الله و الله اکبر علی کل نعمه انعم الله بها علی، و علی کل احد من خلقه ممن کان او یکون الی یوم القیامه. اللهم انی اسألک ان تصلی علی محمد و آل محمد، و اسألک خیر ما ارجو، و خیر ما لاارجو، و اعوذ بک من شر ما احذر، و من شر مالا احذر.

سبحان الله گویم هر زمان که چیزی تسبیح خدا گوید و همانگونه که خدا دوست دارد تسبیح شود، و همانطور که او اهل آن است، و آنگونه که شایسته کرامت وجه و عز جلال اوست. و الحمدلله گویم هر زمان که چیزی حمد خدا گوید، و همانگونه که خدا دوست دارد ستایش شود، و همانطور که او اهل آن است، و همانگونه که شایسته کرامت وجه و عز جلال اوست. و لا اله الا الله گویم هر زمان که چیزی لا اله الا الله گوید، و همانگونه که خدا دوست دارد او را شایسته کرامت وجه و عز جلال اوست. و الله اکبر گویم هر زمان که چیزی خدا را به بزرگی یاد کند، و همانطور که خدا دوست دارد به بزرگی یاد شود، و همانطور که او اهل آن است، و همانگونه که شایسته کرامت وجه و عز جلال اوست.

سبحان الله و الحمد لله و لا اله الا الله و الله اکبر بر هر نعمتی که خداوند به من و به هر یک از آفریدگانش چه آنهایی که در گذشته بوده و چه آنانی که در آینده تا روز قیامت خواهند آمد ارزانی داشته است. خداوندا از تو می خواهم که بر محمد و آل محمد درود فرستی، و خیر آنچه را که امید دارم، و خیر آنچه را که امید ندارم از تو خواهانم، واز شر آنچه که از آن بیم دارم، و از شر آنچه که از آن بیم ندارم، به تو پناه می آورم.

بعد از آن باید خواند دعائی را که در وقت شام نیز می توان خواند(77) و آن اینست:

بسم الله خیرا الاسماء، بسم الله رب الارض و السماء، بسم الله الذی لا یضر مع اسمه سم ولا داء، بسم الله اصبحت و علی الله توکلت، بسم الله علی قلبی و نفسی، بسم الله علی دینی و عقلی، بسم الله علی اهلی و مالی، بسم الله علی ما اعطانی ربی، بسم الله الذی لایضر مع اسمه شی ء فی الارض و لا فی السماء، و هو السمیع العلیم.

الله الله ربی حقا لا اشرک به شیئا، الله اکبر الله اکبر، الله اعز و اجل مما اخاف و احذر، عز جارک، و جل ثناوک، و تقدست اسماوک، و لا اله غیرک. اللهم انی اعوذ بک من شر نفسی، و من شر کل سلطان شدید، و من شر کل شیطان مرید، و من شر کل جبار عنید، و من شر قضاء السوء، و من شر کل دابه انت آخذ بناصیتها، انک علی صراط مستقیم، و انت علی کل شی ء حفیظ، ان ولیی الله الذی نزل الکتاب و هو یتولی الصالحین، فان تولوا فقل حسبی الله، لا اله الا هو، علیه توکلت و هو رب العرش العظیم، فسیکفیکهم الله و هو السمیع العظیم، و لاحول و لا قوه الا بالله العلی العظیم، و صلی الله علی خیر خلقه محمد و آله الطاهرین.

به نام خدا که بهترین نامهاست، بنام خدا که پروردگار زمین و آسمان است، بنام خدائی که با نام او هیچ سم و دردی زیان نمی رساند، بنام خدا وارد صبح شدم، و بر خدا توکل نمودم، بسم الله بر دل و نفسم، بسم الله بر دین و عقلم، بسم الله بر خانواده و مالم، بسم الله بر آنچه که پروردگارم بمن بخشیده است، بنام خدائی که با نام او هیچ چیز در زمین و آسمان زیان نمی رساند، و او شنوا و داناست، الله الله حقا پروردگار من است، چیزی را شریک با او نمی گیرم، خدا بزرگتر، خدا بزرگتر، خدا بزرگتر است، خدا عزیزتر و جلیل تر است از آنچه که من از آن می ترسم و حذر می کنم (خداوندا) پناهنده به تو عزیز و ثنای تو بزرک، و نامهای تو مقدس است، و معبودی جز تو نیست. خداوندا از شر نفس خود، و از شر هر سلطان قوی و سختگیر، و از شر هر شیطان سرکش، و از شر هر زور گوی معاند، و از شر پیشامدهای بد، و از شر هر جنبنده ای که اختیارش به دست توست، به تو پنا می آورم، که تو بر راه راستی، و بر هر چیز حافظ و نگهبانی. همانا سرپرست من آن خدائی است که کتاب را نازل فرمود، و او سرپرستی نیکان را به عهده می گیرد، پس اگر پشت کردند (و نپذیرفتند) پس بگو: خداوند مرا کافی است، معبودی جز او نیست، بر او توکل نمودم، و او صاحب عرش بزرگ است، پس به زودی خداوند تو را نسبت به آنان کفایت کند و او شنوا و داناست، و هیچ حول و قوه ای نیست مگر به خدای برتر و بزرگ، و خداوند درود فرستد بر بهترین آفریدگانش محمد و آل پاک او.
بعد از آن باید گفت آن چیزی را که از جمله دعاهائی است که مخصوص است به تعقیب نماز صبح و آن اینست:

بسم الله و صلی الله علی محمد و آله، و افوض امری الی الله، ان الله بصیر بالعباد، فوقیه الله سیئات مامکروا، لا اله الا انت سبحانک انی کنت من الظالمین، فاستجبنا له و نجیناه من الغم و کذلک ننجی المومنین، حسبنا الله و نعم الوکیل، فانقلبوا بنعمته من الله و فضل لم یمسسهم سوء(78)، ماشاء الله، لا حول و لا قوه الا بالله، ماشاءالله لا ماشاء الناس، ماشاء الله و ان کره الناس، حسبی الرب من المربوبین، حسبی الخالق من المخلوقین، حسبی الرازق من المرزوقین، حسبی الذی لم یزل حسبی، حسبی من کان مذ کنت حسبی، حسبی الله، لا اله الا هو(79)، علیه توکلت و هو رب العرش العظیم.

بنام خدا، و خداوند بر محمد و آل او درود فرستند، و کار خود را به خداوند واگذار می نمایم، همانا خداوند به بندگان بیناست، پس خداوند او را از زیانهایی که از جانب مکر آنان متوجه او می شد نگاه داشت، معبودی جز تو نیست، تو منزهی، من از ستمکاران بوده ام، پس دعای او را مستجاب کردیم و از اندوه نجاتش دادیم و اینچنین مومنان را نجات می دهیم، خداوند ما را کافی است و خوب و کیلی است، پس باز گشتند با نعمت و فضلی از جانب خداوند که هیچگونه بدی به ایشان نرسیده بود. هر چه خدا خواست (همان خوب است) هیچ حول و قوه ای نیست جز به خدا، هر چه خدا خواهد نه هر چه مردم خواهند، هر چه خدا خواهد هر چند مردم نپسندند. رب به جای مربوبین، و خالق به جای مخلوقین، و رازق (روزی دهنده) بجای مرزوقین مرا کافی است (پروردگار عالمیان مرا بس است، کافی است مرا آنکس که مرا کافی است)، کافی است مرا آنکس که پیوسته مرا کافی بوده است، کافی است مرا آنکس که از آغاز پیدایشم مرا کافی بوده است، کافی است مرا خدا (ئی) که جز او معبودی نیست، بر او توکل نمودم، و او صاحب عرش بزرگ است.
بعد از آن باید گفت:

اللهم اصبح ظلمی مستجیر ابعفوک، و اصبحت ذنونی مستجیره بمغفرتک، و اصبح خوفی مستجیرا بامانک، و اصبح فقری مستجیرا بغناک، و اصبح ذلی مستجیرا بعزک، و اصبح ضعفی مستجیرا بقوتک، و اصبح وجهی الفانی مستجیرا بوجهک الباقی، یا کائنا قبل کل شی ء، و یا کائنا بعد کل شی ء، و یا مکون کل شی ء، صل علی محمد و آل محمد، و اجعل لی من امری فرجا و مخرجا، و ارزقنی من حیث احتسب، و من حیث لا احتسب.

خداوندا ظلم و ستم من به عفو تو، و گناهانم به آمرزش تو، و ترسم به امان تو، و فقرم به دارائی تو، و ذلتم به عزت تو، و ضعفم به قوت تو، و وجه فانی من به وجه باقی تو پناه آورده، ای آنکه پیش از هر چیز بوده ای، وای آنکه پس از هر چیز خواهی بود، و ای پدید آورنده هر چیز، بر محمد و آل محمد درود فرست، و در کارم گشایش و راه گریزی قرار ده، و مرا از جایی که گمانم می رود و از جایی که گمانم نمی رود روزی بخش.
بعد از آن باید که محاسن خود را به مشت دست راست گرفته، کف دست چپ را به سوی آسمان بگشائی و هفت نوبت این دعا را بخوانی:
یا رب محمد و آل محمد، و صل علی محمد و آل محمد، و عجل فرج محمد و آل محمد.
ای پروردگار محمد و آل محمد، بر محمد و آل محمد درود فرست، و در فرج محمد و آل محمد تعجیل فرما.
و هفت نوبت دیگر این دعا را باید خواند:
یا رب محمد و آل محمد، صل علی محمد و آل محمد، و اعتق رقبتی من النار.
ای پروردگار محمد و آل محمد، بر محمد و آل محمد درود فرست، و گردنم را از آتش دوزخ آزاد ساز.
بعد از آن باید گفت:
یا الله یا رحمن یا رحیم، یا حی یا قیوم، بر حمتک استغیث. اللهم انت ثقتی فی کل کربه، و انت رجائی فی کل شده، و انت لی فی کل امر نزل بی ثقه و عده، فاغفرلی ذنوبی کلها، و اکشف همی، و فرج غمی. اللهم اغننی بحلالک عن حرامک، و بفضلک عمن سواک.
ای خدا، ای رحمن، ای رحیم، ای زنده، ای پاینده، به رحمت تو یاری می طلبم. خداوندا تو پشتیبان منی در هر غمی، تو امید منی در هر سختی و دشواری، و تو در هر مشکلی که بر من فرود آید پشتیبان و ساز و برک منی، پس تمام گناهان مرا بیامرز، و اندوه مرا برطرف ساز، و غمم را بزدا. خداوندا مرا به حلال خود از حرامت، و به فضل خود از غیر خودت بی نیاز ساز.
بعد از آن باید گفت آن چیزی را که در وقت شام نیز می توان گفت، و آن اینست(80):
اصبحت اللهم معتصما بذمامک المنیع الذی لایحاول و لا یطاول، من شر کل غاشم و طارق، و من سائر ما خلقت(81) من خلقک الصامت و الناطق، فی جنه من کل مخوف بلباس سابغه، و لاء اهل بیت نبیک محمد صلواتک علیه و علیهم، محتجبا من کل قاصد لی باذیه، بجدار حصین الاخلاص فی الاعتراف بحقهم، و التمسک بحبلهم، موقنا بان الحق معهم و فیهم و بهم، اوالی من والوا، و اجانب من جانبوا. فصل علی محمد و آل محمد، و اعذنی اللهم بهم من شر ما اتقیه، یا عظیم حجزت الاعادی عنی ببدیع السموات و الارض، و جعلنا من بین ایدیهم سدا و من خلفهم سدا فاغشیناهم فهم لا یبصرون.
خداوندا صبح کردم درحالیکه چنگ آویخته ام به حق و حرمت بلند پایه تو که از هیچ راهی دسترسی به آن نیست و هرگز مغلوب و مقهور نمی گردد، از شر هر دشمن ستیزه جو، و پیشامد ناگوار، و از جمیع مخلوقات بی زبان و گویا (یا بی جان و جاندار) تو، در پناه سپری از هر چیز ترسناک به لباس فراخی که همان ولایت خاندان پیامبر تو محمد درود تو بر او و آنان باد – است، و در حالیکه از هر چیزی که قصد آزار مرا دارد به پناهگاه محکمی که همان اخلاص در اعتراف بحق ایشان و چنگ آویختن به ریسمان محکم آنان است خود را پوشیده داشته، و در حالیکه یقین دارم حق با آنان، و در میان آنان، و به دست آنان است، هر کس را که آنان دوست بدارند دوست می دارم، و از هر کس که دوری کنند دوری می نمایم. پس بر محمد و آل محمد درود فرست، و خداوندا بحق آنان مرا از شر هر آنچه که از آن می پرهیزم پناه ده، ای عظیم، دشمنان را از خود دور داشتم به (آیه بدیع السماوات و الارض) خداوند آفریننده آسمانها و زمین بی مثال است، و (آیه وجعلنا…) قرار دادیم از جلو و پشت سر ایشان سدی پس پرده بر دیدگانشان انداختیم پس ایشان نمی بینند
بعد از آن باید گفت آن چیز را که مخصوص است به تعقیب صبح و آن اینست:
الحمدلله الذی اذهب اللیل بقدرته، و جاء بالنهار مبصرا برحمته خلقا جدیدا، و نحن فی عافیه بمنه وجوده و کرمه، مرحبا بالحافظین.
سپاس خدائی راست که شب را به قدرت خویش ببرد، و روز روشن را به رحمت خود به صورت آفرینش جدیدی آورد، و ما به من و بخشش و کرم او در سلامتی بسر می بریم، آفرین به دو فرشته حافظ اعمال.
و در وقت گفتن مرحبا بالحافظین التفات به جانب دست راست خود کرده بگوئی: و حیا کما الله من کاتبین(82).
خدا شما را دو کاتب و شاهد را زنده بدارد.
و التفات به جانب دست چپ خود کرده بگوئی:
اکتبا – رحمکما الله – بسم الله، اشهد ان لا اله الا الله وحده لا شریک له، و اشهد ان محمدا عبده و رسوله، و اشهد ان الساعه آتیه لا ریب فیها، و ان الله یبعث من فی القبور، علی ذلک احیی، و علیه اموت، و علیه ابعث ان شاء الله. اقراعا محمدا منی السلام.
بنویسید – خدا شما را رحمت کند – بنام خدا، گواهی می دهم که معبودی جز الله نیست که یگانه است و شریکی برای او نیست، و گواهی می دهم که محمد بنده و فرستاده اوست، و گواهی می دهم که قیامت خواهد آمد و شکی در آن نیست، و همانا خداوند مردگان را زنده خواهد نمود، بر همین عقیده زندگی می کنم، و بر همین عقیده از قبر برانگیخته می شوم اگر خدا خواهد، از جانب من به محمد (صلی الله علیه وآله) سلام بفرستند.
و بعد از آن باید گفت:
اللهم صل علی محمد و آل محمد فی النهار اذا تجلی، و صل علی محمد و آل محمد فی اللیل اذا یغشی، و صل علی محمد و آل محمد فی الاخره و الاولی، و صل علی محمد و آل محمد ما لاح الجدیدان، و صل علی محمد و آل محمد ما اطرد الخافقان، و صل علی محمد ماحدا الحادیان، و صل علی محمد و آل محمد ما عسعس لیل و ما ادلهم ظلام، و صل علی محمد و آل محمد ما تنفس صبح و ما اضاء فجر.
خداوندا بر محمد و آل محمد درود فرست در روز آنگاه که روشن شود، و بر محمد و آل محمد درود فرست در شب آنگاه که تاریکیش فراگیر شود، و بر محمد و آل محمد درود فرست در آخرت و دنیا، و بر محمد و آل محمد درود فرست تا شب و روز ظهور و بروز دارند، و بر محمد و آل محمد درود فرست تا مشرق و مغرب بر پاست، و بر محمد و آل محمد درود فرست تا نوای شب و روز (که مردم را به سوی قبرها سیر می دهند) برجاست، و بر محمد و آل محمد درود فرست تا آنگاه که شب در آمد و شد است ظلمت آن شدید و فراگیر است، و بر محمد و آل محمد درود فرست تا صبح نفس می کشد، و فجر روشن می شود.
اللهم اجعل محمدا خطیب و فد المومنین الیک، و المکسو حلل الامان اذا وقف بین یدیک، و الناطق اذا خرست الا لسن بالثناء علیک.
خداوندا محمد (صلی الله علیه وآله) را سخنگوی میهمانان مومنی که بر تو وارد می شوند قرار ده، و او را در آن هنگام که در پیشگاه تو می ایستد جامه های امان بپوشان (که بتواند بدانها امت خویش را از عذاب برهاند)، و او را گویای به مدح خودت قرار ده آنگاه که تمام زبانها بسته و لال بماند.
اللهم اعل منزله، و ارفع درجته، و اظهر حجته، و تقبل شفاعته، و ابعثه المقام المحمود الذی وعدته، و اغفر له ما احدث المحدثون من امته بعده.
خداوندا منزلت او را بلند گردان، و درجه او را بالاتر، و دلیل او را آشکار ساز، و شفاعت او را بپذیر، و او را در جایگاه پسندیده و ستوده ای (مقام شفاعت) که به وی وعده فرموده ای برانگیز، و آنچه را که بدعتگذاران از امت او پس از وی احداث کرده اند بر او ببخشای (و موجب خرده گیری قرار مده.
اللهم انی اسألک موجبات رحمتک، و عزائم مغفرتک، و الغنیمه من کل بر، و السلامه من کل اثم، و اسألک الفوز بالجنه، و النجاه من النار.
خداوندا موجبات و اسباب رحمتت، و آمرزشهای حتمیت، و بهره وری از هر کار نیکی، و سلامتی از هر گناه را از تو در خواست می کنم، ورستگاری به بهشت، و نجات از آتش دوزخ را از تو خواستارم.
اللهم صل علی محمد و آل محمد، و اجعل لی صلاتی و دعائی برکه تطهر بها قلبی، و تومن بها روعی، و تکشف بها کربی، و تغفر بها ذنبی، و تصلح بها امری، و تغنی بها فقری، و تذهب بها ضری، و تفرح بها همی، و تسلی بها غمی، و تشفی بها سقمی، و تومن بها خوفی، و تجلوبها حزنی، و تقضی بها دینی، و تجمع بها شملی، و تبیض بها وجهی. و اجعل ما عندک خیرا لی.
خداوندا بر محمد و آل محمد درود فرست، و در نماز دعای من برکتی قرار ده که بدان سبب دلم را پاک سازی، و هراسم را به امان مبدل نمایی، و غم و سختی ام را برطرف سازی، و گناهم را بیامرزی، و کارم را اصلاح نمایی، و فقرم را به دارایی آوری، و ناراحتیم را ببری، و اندوهم را بزدایی، و غمم را آرامش بخشی، و دردم را شفا دهی، و ترسم را به امان آوری، و حزنم را برطرف سازی، و. بدهی ام را بپردازی، و امور پراکنده ام را جمع آوری، و رویم را سپید گردانی، و آنچه را که نزد خود داری خیر من قرار ده
اللهم انی ادعوک لهم لا یفرجه غیرک، و لرحمه لا تنال الا منک، و لحاجه لا یقضیها الا انت یا کریم.
خداوندا تو را می خوانم نسبت به اندوهی که جز تو کسی آنرا بر طرف نسازد، و برای رحمتی که جز از سوی تو بدست نیاید، و برای حاجتی که آنرا جز تو کسی بر نیاورد ای کریم.
اللهم کما کان من شأنک ما اردتنی به من ذکرک، و الهمتنیه من شکرک و دعائک، فلیکن من شأنک الاجابه لی فیما دعوتک، و النجاه فیما فزعت الیک منه، فان لم اکن اهلا ان ابلغ رحمتک فان رحمتک اهل ان تبلغنی و تسعنی، لانها وسعت کل شی ء، و انا شی ء فلتسعنی رحمتک یا مولای.
خداوندا همانگونه که از شان توست که با ذکر خودت مرا قصد کرده ای، و شکر و دعای خویش را به من الهام نموده ای، پس باید اجابت دعای من، و نجات از آنچه که از آن به سوی تو پناه آورده ام نیز شان تو باشد، پس اگر من شایسته آن نیستم که به رحمت تو برسم، اما رحمت تو شایسته است که به من برسد و مرا فرا گیرد، زیرا که رحمت تو هر چیز را فرا گرفته، و من هم یکی از چیزهایم، پس باید رحمت تو مرا فرا گیرد ای مولای من.
بعد از آن باید گفت در حالتی که بگرید یا به گریه در آرد خود را:
الهی ان ذنوبی و کثرتها قد غبرت وجهی عندک، و حجبتنی عن استیهال رحمتک، و باعدتنی عن استنجاز مغفرتک، و لولا تعلقی بالائک، و تمسکی بالرجاء لما وعدت امثالی من المسرفین و اشباهی من الخاطئین بقولک: یا عبادی الذین اسرفوا علی انفسهم لا تقنطوا من رحمه الله ان الله یغفر الذنوب جمیعا انه هو الغفور الرحیم(83) و حذرت القانطین من رحمتک فقلت: من یقنط من رحمه ربه الا الضالون(84) ثم ندبتنا برحمتک الی دعائک فقلت: ادعونی استجب لکم ان الذین یستکبرون عن عبادتی سیدخلون جهنم داخرین(85)؛ الهی لقد کان ذل الایاس(86) علی مشتملا، و القنوط من رحمتک بی ملتحفا.
خداوندا گناهان من و بسیاری از آنها روی مرا در پیشگاه تو غبار خود پوشانده، و مرا از اهلیت رحمتت در پوشانده، و از طلب علمی شدن آمرزش تو دور ساخته است، و اگر نبود که به نعمتهای تو آویخته ام، به امیدواری به تو چنگ زده ام – به این خاطر که امثال من از اسر افکاران و اشتباه من از خطاکاران را به این فرمایش خود وعده فرموده ای: (ای بندگان من که بر خود اسراف روا داشته اید، از رحمت خدا ناامید مشوید، همانا خداوند تمام گناهان را می آمرزد، همانا که او آمرزنده و مهربان است و نا امیدان از رحمت خود را حذر داده ای و فرموده ای: و چه کسی از رحمت پروردگارش نا امید می شود جز گمراهان؟ سپس از روی رحمت خود ما را به سوی دعای خویش فرا خوانده و فرموده ای: مرا بخوانید تا دعای شما استجابت کنم، همانا کسانی که از عبادت من استکبار می ورزند بزودی با حالت خواری و زبونی داخل دوزخ می شوند – خدای من، هر آینه ذلت یاس مرا فرا می گرفت، و نومیدی از رحمتت مرا در می پوشاند.
الهی قد وعدت المحسن ظنه بک ثوابا، و او عدت المسی بک ظنه عقابا، اللهم و قد اسبل دمعی حسن الظن بک فی عتق رقبتی من النار، و تغمد زللی، و اقاله عثرتی، و قلت – و قولک الحق الذی لا خلف فیه و لا تبدیل -: یوم ندعوا کل اناس بامامهم(87).
اللهم انی اقر و اشهد و اعترف و لا اجحد، و اسر و اظهر و اعلن و ابطن بانک انت الله الذی لا اله الا انت، وحدک لا شریک لک، و ان محمدا (صلی الله علیه وآله) عبدک و رسولک، و ان علیا امیرالمؤمنین و سید الوصیین و وارث علم النبیین و قاتل المشرکین و امام المتقین و مجاهد الناکثین و القاسطین و المارقین امامی و حجتی و صراطی و دلیلی و محجتی، و من لا اثق بالاعمال و ان زکت، و لا اراها منجیه و ان صلحت الا بولایته، و الایتمام به و الاقرار بفضائله، و القبول من حملتها، و التسلیم لرواتها.
خدای من! همانا تو به کسی که حسن ظن به تو دارد نوید پاداش داده ای تو به کسی که سوءظن به تو دارد و عده کیثر فرموده ای.
خداوندا حسن ظن من به تو در اینکه از آتش دوزخ رهایم سازی، و خطاهایم را (به آمرزش خود) بپوشانی، و از لغزشهایم در گذری، اشکم را جاری ساخته (تا شاید بدین سبب به این موارد دست یابیم(88)). و تو فرموده ای – و البته سخن تو حق است که خلف و تبدیلی در آن نیست – که: (به یاد آر) روزی را که هر دسته از مردم را به نام امامشان فرا خوانیم. خداوندا من اقرار می کنم و گواهی می کنم و گواهی می دهم و اعتراف می دارم و انکار ندارم و در پنهان و آشکار و ظاهر و باطن گواهم که تویی آن خداوندی که معبودی جز تو نیست، یگانه ای و شریکی نداری، و اینکه محمد (صلی الله علیه وآله) بنده و فرستاده توست، و همانا علی که امیر مومنان و سید اوصیاء و وارث علم پیامبران و کشنده مشرکان و پیشوای پرهیزکاران و جهاد کننده با عهد شکنان و ستمگران و از دین بیرون روندگان است، و کسی است که جز با ولایت او و پیروی از او و اقرار به فضائل او و پذیرش آنها از حاملان و ولایت او و تسلیم در برابر راویان آنها به هیچ یک از اعمال هر چند پاکیزه باشد اطمینان ندارم، و آنها را هر چند صالح و درست بوده باشد نجات بخش نمی بینم.
اللهم و اقربا وصیائه من ابنائه ائمه و حججا، و ادله و سرجا، و اعلاما و منارا، و ساده و ابرارا، و ادین بسرهم وجهرهم، و ظاهرهم و باطنهم و حیهم و میتهم، و شاهدهم و غائبهم لاشک فی ذلک و لاارتیاب، و لا تحول عنه و لا انقلاب.
خداوندا و به اوصیاء از فرزندان او که همه پیشوایان و حجتها و رهنمایان و چراغها و نشانه ها و منازه ها و سروران نیکو کردارند اقرار می کنم، و به نهان و آشکار و ظاهر و باطن و زنده و مرده و حاضر و غایب آنان دینداری می نمایم، که شک و دو دلی در آن نیست، و بازگشت و دگرگونی ای از آن وجود ندارد.
اللهم فادعنی یوم حشری و حین نشری بامامتهم، و احشرنی فی زمرتهم، و اکتبنی فی اصحابهم، و انقذنی بهم یا مولای من حر النیران، فانک ان اعفیتنی منها(89) کنت من الفائزین.
خداوندا مرا در روز حشر و هنگام نشرم به امامت آنان فراخوان، و در دسته و گروه ایشان محشورم گردان، و نامم را در زمره اصحابشان بنویس، و ای مولای من بحق ایشان مرا از گرمای آتش دوزخ رهایی بخش که اگر مرا از آتش دوزخ معاف بداری از رستگاران خواهم بود.
اللهم و قد اصحبت فی یومی هذا لاثقه لی و لا مفزع و لا ملجأ غیر من توسلت بهم الیک من آل رسولک علی و فاطمه و الحسن و الحسین و علی و محمد و جعفر و موسی و علی و محمد و علی و الحسن و محمد – صلواتک علیهم اجمعین.
خداوندا من امروز صبح کردم در حالیکه هیچ پشتیبان و پناهگاه و ملجای ندارم جز کسانی که به آنان متوسل شده ام از آل رسولت علی و فاطمه و حسن و حسین و علی و محمد و جعفر و موسی و علی و محمد و علی و حسن و محمد – درود تو بر تمامی آنان باد -.
اللهم فاجعلهم حصنی من المکاره، و معقلی من المخاوف، و نجنی بهم من کل عدو طاغ، و فاسق باغ، و من شر ما اعرف و ما انکر، و ما استتر علی و ما ابصر، و من شر کل دابه ربی آخذ بناصیتها، ان ربی علی صراط مستقیم.
خداوندا آنان را دژ من از ناخوشایندی ها، و پناهگاهم از چیزهای هراسناک قرار ده، و مرا بحق آنان از هر دشمن سرکش، و هر فاسق ستمکار، و از شر آنچه که می شناسم یا نمی شناسم، و از شر آنچه که بر من پوشیده است و آنچه که می بینم، و از شر هر جنبده ای که اختیارش به دست پروردگار من است – که همانا پروردگارم بر راه راست است – نجات بخش.
اللهم بوسیلتی الیک بهم، و تقربی بمحبتهم افتح علی ابواب رحمتک و مغفرتک، و حببنی الی خلقک، و جنبنی عداوتهم و بعضهم، انک علی کل شی ء قدیر.
خداوندا بهمین که من آنان را وسیله خودم به سوی تو قرار داده و با دوستی ایشان خود را به تو نزدیک ساخته ام درهای رحمت و آمرزش خود را بر من بگشا، و مرا به نزد آفریدگانت محبوب گردان، و دشمنی و کینه آنان را از من دور دار، که تو بر هر چیزی توانایی
اللهم و لکل متوسل ثواب، و لکل ذی شفاعه حق، فاسألک بمن جعلتهم الیک سببی، و قدمتهم امام طلبتی، ان تعرفنی برکه یومی هذا و شهری هذا و عامی هذا.
خداوندا هر توسل پیدا کننده ای را پاداشی است، و هر صاحب شفاعتی را حقی، پس بحق آنانی که وسیله خودم به سوی تو قرارشان داده، و آنان را در پیش حاجت و نیاز خویش واداشته ام از تو می خواهم که برکت این روز و این ماه و این سال مرا به من بشناسانی
اللهم فهم معولی فی شدتی و رخائی، و عافیتی و بلائی، و نومی و یقظتی، و ظعنی و اقامتی، و عسری و یسری، و صباحی و مسائی، و منقلبی و مثوای.
خداوندا اینان تکیه گاه من در هر ناراحتی و آسایش، و سلامتی و گرفتاری و خواب و بیداری، و سفر و حضر، و سختی و راحتی، و روز و شب، و حرکت و سکون منند.
اللهم فلا تخلنی بهم من نعمتک، و لا تخیبنی بهم من نائلک، و لا تقطع رجائی من رحمتک، و لا تفتنی باغلان ابواب الارزاق، و انسداد مسالکها، و ارتتاج مذاهبها، و افتح لی من لدنک فتحا یسیرا، و اجعل لی من کل ضنک مخرجا، و الی سعه منهجا، برحمتک یا ارحم الراحمین.
خداوندا بحق آنان مرا از نعمت خویش بیرون مبر، و بحق آنان از بخشش خود محروم مساز، و امیدم را از رحمت خود مبر، و با بستن درهای روزی و مسدود کردن راهها و بستن روشهای آن امتحانم مکن، و از جانب خود گشایشی آسان برایم قرار ده، و برایم از هر سختی و تنگی یی راه خروج، و به سوی هر فراخی یی راهی پهناور قرار ده، به رحمت خودت ای مهربانترین مهربانان.
اللهم و اجعل اللیل و النهار مختلفین علی برحمتک و معافاتک، و منک و فضلک، و لا تفقرنی الی احد من خلقک، برحمتک یا ارحم الراحمین، انک علی کل شی ء قدیر، و بکل شی ء محیط.
خداوندا شب و روز را بگونه ای قرار ده که با رحمت و سلامتی و عطا و بخشش تو بر من در آمد و شد باشند، و مرا به هیچیک از خلق خود نیازمند مساز، به رحمت خودت ای مهربانترین مهربانان، که تو بر توانایی، و به همه چیز احاطه داری.
مترجم گوید: بباید دانست که مصنف – قدس سره – در حاشیه ایراد کرده که این دعای لازم الانقیاد مسمی به دعای اعتقاد است، و از حضرت امام بحق عالم امام موسی کاظم، و از ثامن ائمه هدی حضرت امام رضا – علیهما التحیه و الثنا – مرویست، نهایتش نسخ آن مختلف ایت به زیاده و نقصان. و این دعائیست جلیل القدر عظیم الشان که در وقت شام نیز می توان خواندن، اما چون در وقت شام خوانده شود بجای اللهم و قد اصحبت فی یومی هذا، اللهم و قد امسیت فی یومی هذا باید گفت. و الله الموفق.
بعد از آن باید گفت:
اللهم انی اسألک یا مدرک الهاربین، و یا ملجا الخائفین، و یا صریخ المستصرخین، و یا غیاث المستغیثین، و یا منتهی غایه السائلین، و یا مجیب دعوه المضطرین، یا ارحم الراحمین، یا الله یا رباه، یا عزیز یا حکیم، یا غفور یا رحیم، یا قاهر یا علیم، یا سمیع یا بصیر، یا لطیف یا خبیر، یا قهار یا جبار، یا رحمن یا منان، یا سبوح یا قدوس، یا مبدی یا معید، یا باعث یا وارث، یا فارج الهم، یا کاشف الغم، یا منزل الحق، یا قائل الصدق، یا ذاالبلاء الجمیل، و الطول العظیم، یا معروفا بالاحسان، یا موصوفا بالامتنان، یا من قصرت عن وصفه السن الواصفین، و انقطعت عنه افکار المتفکرین، یا شاهد النجوی، یا کاشف الغم و دافع البلوی، یا نعم النصیر و المولی، یا منعم یامفضل، یا محسن یا مجمل، یا من لایشغله صغیر عن کبیر، و لا حقیر عن خطیر، یا من بدأ بالنعمه قبل استحقاقها، و بالفضیله قبل استیجابها، یا احق من عبد و حمد، و رجی و اعتمد؛
خداوندا از تو درخواست می کنم ای گیرنده آنانکه از تو در گریزند، و ای پناهگاه آنانکه از تو در هراسند، و ای فریادرس فریا خواهان، و ای یاری دهنده کمک خواهان، و ای آخرین مقصود درخواست کنندگان، و ای اجابت کننده دعای بیچارگان، ای مهربانترین مهربانان، الها، پروردگارا، عزیزا، حکیما، غفورا، رحیما، قاهرا، علیما، سمیعا (ای شنوا)، بصیرا (ای بینا) لطیفا (ای آفریننده موجودات بسیار کوچک)، خبیرا (ای باخبر از همه چیز)، ای قهار، ای جبار (جبران کننده نارسائیهای خلق)، ای رحمن (کسی که رحمتش عموم آفریدگان را فرا گرفته)، ای منان (بخشنده)، ای سبوح، (پاک و منزه)، ای قدوس (پاک و مبرا)، ای مبدی (آفریننده)، ای معید (بازگرداننده)، ای باعث (برانگیزنده)، ای وارث (که روزی همه زمین و حکومتهای آن از آن تو می شود)، ای زداینده اندوهها، ای برطرف کننده غمها، ای نازل کننده حق، ای گویای راستی، ای صاحب نعمتهای زیبا و بخشش های بزرگ، ای که به نیکی نمودن معروفی، ای که به بخشش نمودن موصوفی، ای که زبان توصیف کنندگان از وصف تو نارساست، و اندیشه های اندیشمندان از تو بریده گشته، ای که نزد هر رازی حاضری، ای برطرف کننده غمها و دور کننده گرفتاریها، ای یاور و سرپرست خوب، ای نعمت دهنده، ای بخشش کننده، ای احسان کننده، ای نیکی نماینده، ای که هیچ خردی از کلان بازت ندارد، و نه هیچ پستی از بلند و پر ارزش، ای کسیکه پیش از آنکه کسی مستحق نعمت شود نعمت بخشیده ای، و پیش از آنکه کسی مستوجب بخشش شود بخشش نموده ای، ای سزاوارترین کسی که مورد عبادت و ستایش و امیدواری و دلبستگی قرار گرفته ای
اسألک بکل اسم مقدس مطهر مکنون اخترته لنفسک، و کل ثناء عال رفیع کریم رضیت به مدحه لک، و بحق کل ملک قربت منزلته عندک، و بحق کل نبی ارسلته الی عبادک(90) و بحق کل شی ء جعلته مصدقا لرسلک، و کل کتاب فصلته و احکمته و شرعته، و کل دعاء سمعته فاجبته، و عمل رفعته؛
از تو می خواهم به هر نام مقدس پاک و پنهانی که برای خودت برگزیده ای، و به هر ثنای بلند و والا و بزرگی که جهت ستایش خود پسندیده ای، و بحق هر فرشته ای که منزلت او را به پیشگاه خود نزدیک ساخته ای، و بحق هر پیامبری که به سوی بندگانت فرستاده ای، و بحق هر چیزی که دلیل صدق رسولانت قرار داده ای، و به هر کتابی که تفصیلش داده و استوارش ساخته و قانونش نهاده ای، و به هر دعایی که شنیده سپس اجابتش کرده ای، و به هر عملی که بالایش برده ای؛
و اسألک بکل من عظمت حقه، و اعلیت قدره، و عرفتنا امره، و من لم تعرفنا مقامه، و لم تظهر لنا شأنه، ممن خلقته من اول ماابتدأت به من خلقک، و ممن تخلقه الی انقضاء الدهر؛
و از تو می خواهم به حق هر کس که حقش را بزرگ داشته، و قدرش را بلند نموده، و امرش را به ما شناسانده ای، و به هر کس که مقامش را به ما معرفی نکرده ای، و شانش را برای ما آشکار ننموده ای از جمله کسانی که از اول خلقت بوده و از جمله کسانی که تا انقضای روزگار می آفرینی؛
و اسألک بتوحیدک الذی فطرت علیه العقول، و اخذت به المواثیق، و ارسلت به الرسل، و جعلته اول فروضک، و نهایه طاعتک؛ و اتوجه الیک بجودک و مجدک، و کرمک و عزک تو جلالک و عفوک، و امتنانک و تطولک؛
و از تو می خواهم بحق توحیدت همانکه خردها را بر اساس آن ساخته، و بدان سبب از بندگان پیمان گرفته، و رسولان را فرستاده ای، و آنرا نخستین واجب و نهایت طاعت خویش قرار داده ای، و به تو روی می آورم به جود و مجد و کرم و عزت و جلال و گذشت و بخشش و عطایت؛
و اسألک یا الله یا الله، یا رباه یا رباه، وارغب الیک خاصا و عاما و اولا و آخرا بحبیبک و رسولک محمد سید المرسلین و اشرف الاولین و الاخرین، و بالرساله التی اداها، و العباده التی اجتهد فیها، و المحنه التی صبر علیها، و المغفره التی دعا الیها، و الدیانه التی حض علیها منذ وقت رسالتک ایاه الی ان توفیته، و بما بین ذالک من اقوله الحکیمه، و افعاله الکریمه، و مقاماته المشهود، و ساعاته المعدوده، ان تصلی علیه کما وعدته من نفسک، و تعطیه افضل ما ام من ثوابک، و تزلف لدیک منزلته، و تعلی عندک درجته، و تبعثه المقام المحمود، و تورده حوض الکرم و الجود، و علی آله الطیبین الاطهار المنتجبین الابرار، و علی جبرئیل و میکائیل و الملائکه المقربین، و علی جمیع الانبیاء و المرسلین، و الشهدآء و الصالحین.
و از تو درخواست می کنم ای الله ای الله ای الله، ای پروردگار، ای پروردگار، ای پروردگار، و خصوصی و عمومی و در اول و آخر به سوی تو دست دعا و زاری دراز می کنم بحق حبیب و رسول تو محمد که سرور پیامبران و اشرف اولین و آخرین است، و به رسالتی که ادا کرد، و به عبادتی که در آن کوشش نمود، و به رنجی که بر آن صبر و پایداری نمود، و به آمرزشی که به سویش دعوت کرد، و به دیانتی که از آغاز رسالت تا پایان عمر درباره اش تاکید فراوان نمود، و به سخنان حکیمانه و افعال کریمانه و مقامات مشهود و ساعات معدودش – که در این میان و در طول عمر او به ظهور پیوسته است – که از جانب خود بر او درود فرستی چنانکه به او وعده فرموده ای، و بهترین پاداشی را که از جانب تو قصد نموده بدو ببخشی، و منزلت او را نزد خود نزدیک سازی، و درجه او را به نزد خود بالابری، و او را در مقام محمود (مقام شفاعت) برانگیزی، و او را در حوض کرم و بخشش خودت وارد سازی، و نیز بر آل پاک و پاکیزه و برگزیدگان نیکوکار او، و بر جبرئیل و میکائیل و فرشتگان مقرب، و بر جمیع انبیاء و مرسلین و شهداء و صالحین درود فرستی.
اللهم انی اصبحت لا املک لنفسی ضرا و لا نفعا، و لا موتا و لا حیاه و لا نشورا، قد انقطعت وسائلی، و ذهبت مسائلی، و ذل ناصری، و اسلمنی اهلی و ولدی.
خداوندا من صبح کردم در حالیکه مالک هیچگونه زیان و سود و مرگ و حیات و زندگی مجددی برای خود نیستم، همانا وسائلم بریده شده و مسائلم از دست رفته و یاورم خوار گشته، و خانواده و فرزندانم مرا تسلیم کرده اند.
اللهم و قد اکدی الطلب و اعیت الحیل الا عندک، و انقطعت الطرق و ضاقت المذاهب الا الیک، و درست الامال و انقطع الرجاء الا منک، و کذب الظن و اخلفت العداه الا عدتک.
خداوندا همانا طلب سخت و دشوار، و چاره ها لنگ و درمانده است جز نزد تو، و راهها بریده و جاده ها تنگ است جز به سوی تو، و آرزوها کهنه و امیدها بریده است جز از درگاه تو، و گمانها دروغ در آمده و وعده ها عملی نگشته جز وعده های تو.
اللهم ان مناهل الرجاء بفضلک مترعه، و ابواب الدعاء لمن دعاک مفتحه، و الاستعانه لمن استعان بک مباحه، و الاستغاثه لمن استغاث بک موجوده و انت لداعیک بموضع اجابه، و للصارخ الیک و لی الاغاثه، و للقاصد الیک قریب المسافه، و انت لا تحتجب عن خلقک الا ان تحجبهم الاعمال السیئه، و قد علمت ان افضل زاد الراحل الیک عزم اراده و اخلاص نیه، و قد دعوتک بعزم ارادتی و اخلاص طویتی و صادق نیتی؛
خداوندا آبشخوارهای امیدواری به فضل تو لبریز، و درهای دعاء برای کسیکه تو را بخواند گشوده، و یاری تو برای آنکس که به تو یاری جوید مباح، و فریادرسی تو برای آنکس که از تو فریاد خواهی کند موجود است، و تو برای آنکس که تو را بخواند در جایگاه اجابتی، و برای آنکس که شیون کنان از تو یاری جوید یاوری، و برای آنکس که تو را قصد کند نزدیکی، و تو از خلق خود پوشیده نیستی جز آنکه اعمال زشتشان آنان را از تو پوشیده داشته است، و به یقین دانسته ام که برترین توشه مسافر به سوی تو اراده استوار و خلوص نیت است، و من نیز تو را با اراده استوار و پاکسازی باطن و نیت راست و درست خویش خوانده ام؛
فها اناذا مسکینک بائسک فقیرک سائلک، منیخ بفنائک، قارع باب رجائک، و انت اولی بنصر الواثق بک، و احق برعایه المنقطع الیک. سری لک مکشوف، و انا الیک ملهوف، اذا اوحشتنی الغربه آنسنی ذکرک، و اذا صبت علی الامور استجرت بک، و اذا تلاحکت علی الشدائد املتک. و این یذهب بی یارب عنک، و ازمه الامور کلها بیدک، صادره عن قضائک، مذعنه بالخضوع لقدرتک، فقیره الی عفوک، ذات فاقه الی رحمتک و قد مسنی الفقر، و نالنی الضر، و شملتنی الخصاصه، و عرتنی الحاجه، و توسمت بالذله، و علتنی المسکنه، و حقت علی الکلمه، و احاطت بی الخطیئه، و هذا الوقت الذی وعدت اولیاءک فیه الاجابه، فامسح ما بی بیمینک الشافیه، و انظر الی بعینک الراحمه، و ادخلنی فی رحمتک الواسعه، و اقبل علی بوجهک ذی الجلال و الاکرام، فانک اذا اقبلت علی اسیر فککته، و علی ضال هدیته، و علی حائر آویته، و علی ضعیف قویته، و علی خائف آمنته.
و اینک من مسکین و محتاج و اسیر و فقیر و نیازخواه و مقیم آستان و کوبنده در امیدواری توام، و تو شایسته تری به یاری آنکس که به تو امید بسته، و سزاوارتری به رعایت نمودن آنکس که تنها روی دل به تو نموده. سر من برای تو مکشوف است، و من حزن و اندوه خود را به سوی تو می آورم. چون تنهایی و بی کسی مرا به وحشت اندازد یاد تو مرا مونس است، و چون کارها بر سر من ریزند به تو پناهنده می شوم، و چون شدائد و سختیها بر من هجوم آورند تنها امیدم به تو است. پروردگار من، از درگاه تو مرا به کجا برند؟ و حال آنکه زمام تمامی کارها بدست تو، و صادر از قضای تو، و با فروتنی هر چه تمامتر معترف به قدرت تو، و محتاج به عفو تو، و نیازمند به رحمت توست، راستی که فقر به من رسیده، و پریشانی حال به من اصابت نموده، و نیاز شدید مرا فرا گرفته، و حاجتمندی شامل حالم شده، و نشان ذلت و خواری پیدا نموده ام، و فقر و مسکنت بر من چیره آمده، و مستحق عذاب گردیده ام، و خطاها از هر طرف به من احاطه کرده است، و اینک آن زمان رسیده که دوستان خود را وعده اجابت در آن داده ای، پس همه اینها را با دست شفابخش خویش از من بزدا، و با دیده مرحمت خویش بر من بنگر، و مرا در رحمت واسعه خود داخل ساز، و با روی پر جلال و کرامت خویش به من رو آور(91)، زیرا که هر گاه تو بر اسیری روی آوری آزادش سازی، و چون برگم گشته ای روی آوری رهنمائیش کنی، و چون بر سرگردانی رو کنی پناهش دهی، و چون بر ناتوانی روی آوری نیرومندش سازی، و چون بر خائفی روی آوری امانش بخشی.
اللهم انک انعمت علی فلم اشکر، و ابتلیتنی فلم اصبر، فلم یوجب عجزی عن شکرک منع المومل من فضلک، و اوجب عجزی عن الصبر علی بلائک کشف ضرک و انزال رحمتک.
خداوندا تو بر من نعمت دادی و من سپاس نگذاشتم، و گرفتارم نمودی و من صبر نکردم، و ناتوانیم از سپاس تو موجب نشد که آنچه را از تو امید می رفت از من منع کنی، و عجز من از صبر در برابر گرفتاریها واجب گردانید که پریشانی مرا بر طرف سازی و رحمتت را بر من فرو فرستی.
فیامن قل عند بلائه صبری فعافانی، و عند نعمائه شکری فاعطانی، اسألک المزید من فضلک، وا لایزاع لشرک، و الاغتذاء بنعمائک، فی اعفی العافیه، و أسبع النعمه، انک علی کل شی ء قدیر.
ای آنکه صبر من به نزد گرفتار نمودت اندک بود پس مرا سلامتی دادی، و سپاسم به نزد نعمتهایت ناچیز بود پس به من عطا نمودی، زیادی فضلت و الهام نمودن شکرت و اغتذاء از نعمتهایت را در بهترین سلامتی، و فراوانترین نعمت از تو خواهانم، که همانا تو بر هر چیز توانایی.
اللهم لا تخلنی من یدک، و لا تترکنی لقا لعدوک، و لا توحشنی من لطائفک الخفیه و کفایتک الجمیله، هذا مقام العائذ بک اللائذ بعفوک، المستجیر بعز جلالک، قدر ای اعلام قدرتک، فاره آثار رحمتک.
خداوندا مرا از حفظ و حمایتت وامگذار (یا از نعمتهای خود خالی مگردان) و مرا مغلوب دشمن خودت و دشمن خودم رها مساز، و مرا از الطاف خفی و کفایت جمیل خویش تهیدست مگذار، اینجا جایگاه پناهنده به تو، و پناه آورنده به عفو تو، و دست به دامان عز جلال توست، که نشانه های قدرت تو را دیده، پس آثار رحمت خویش را به وی بنما.
اللهم تولنی ولایه تغنینی بها عن سواها، و اعطنی عطیه لا احتاج الی غیرک معها، فانها لیست ببدع من ولایتک، و لا بنکر من عطیتک، ادفع الصرعه، و انعش السقطه، و تجاوز عن الزله، و اقبل التوبه، و ارحم الهفوه، و انج من الورطه، و اقل العثره، یا منتهی الرغبه، و غیاث الکربه، و ولی النعمه، و صاحبا فی الغربه(92)، و رحمن الدنیا و الاخره، خذ بیدی من دحض المزله فقد کبوت، و ثبتنی علی الصراط المستقیم و الا غویت، یا هادی الطریق، یا فارج المضیق، یا جاری اللصیق، یا رکنی الوثیق، احلل عنی المضیق، و اکفنی شر ما اطیق و شر مالا اطیق، یا اهل التقوی و اهل المغفره، و العزه و القدره، و الالاء و العظمه، یا ارحم الرحمین، و اکرم الناظرین، و رب العالمین، لاتقطع منک رجائی، و لا تخیب دعائی، و لا تجهد بلائی، ولاتسی قضائی، و لا تجعل النار ماوای، و اجعل الجنه مثوای، و اعطنی من الدنیا منای، و بلغنی من الاخره املی و رضای(93) و آتنی فی الدنیا حسنه، و فی الاخره حسنه، وقنی عذاب النار، انک علی کل شی ء قدیر، و بکل شی ء محیط.
خداوندا آنچنان مرا یاری ده که بدان از یاری دیگری بی نیازم سازی، و بخششی بر من نما که با داشتن آن به غیر تو محتاج نگردم، که اینکار از یاری رسانی تو بی سابقه، و از بخشش تو ناشناخته نیست، در افتادن در گرفتاری را از من دور ساز، و به هنگام زمین خوردن دستم را بگیر و بلند گردان، و از خطاهایم درگذر، توبه ام را بپذیر، و بر کجروی هایم رحم آور، و از ورطه ها نجاتم بخش، و لغزشهایم را نادیده گیر، ای آخرین حد رغبت (مشتاقین)، و ای فریادرس در سختیها و غمها، و ای صاحب نعمت، و ای همدم در تنهایی، و ای رحمان دنیا و آخرت، از لغزیدن و افتادن در گناه دستم را بگیر که به رو در افتاده ام، و مرا بر راه راست ثابت قدم بدار و گرنه گمراه خواهم شد، ای راهنمای طریق، ای نجات دهنده از تنگنای، ای همسایه نزدیک من، ای ستون محکم و قابل اعتمادم، بند گرفتاری را از من باز کن، و شر آنچه را که طاقت دارم و شر آنچه را که طاقت ندارم از من دور ساز، ای اهل تقوی و آمرزش و عزت و قدرت و نعمتها و عظمت، ای مهربانترین مهربانان، و گرامی ترین بیننده ها، و پروردگار عالمیان، امیدم را قطع مکن، و دعایم را رد منما، و گرفتاریم را مشکل مساز، و سرنوشتم را شوم مساز، و دوزخ را مأوایم قرار مده، و بهشت را مقر همیشگی من قرار ده، و آرزویم را از دنیا بر آور، و مرا به آرزو و رضایم از آخرت برسان، و در دنیا و آخرت حسنه و نیکی را به من ببخش، و مرا از آتش دوزخ نگهدار، که تو بر هر چیز توانایی. و بر همه چیز احاطه داری.
بعد از آن باید خواند دعائی را که مشهور است به دعای صباح حضرت سید الساجدین امام زین العابدین – صلوات الله علیه و علی آبائه اجمعین – و از ادعیه صحیفه کامله سجادیه است – علی قائلها الصلاه و التحیه – و آن اینست:
الحمدلله الذی خلق اللیل و النهار بقوته، و میز بینهما بقدرته، و جعل لکل واحد منهما حدا محدودا، و امدا ممدودا، یولج کل واحد منهما فی صاحبه، و یولج فیه بتقدیر منه للعباد، فیما یغذوهم به، و ینشئهم علیه، فخلق لهم الیل لیسکنوا فیه من حرکات التعب، و نهضات النصب، و جعله لباسا لیلبسوا من راحته و منامه، فیکون ذلک لهم جماما و قوه، و لینالوا به لذه و شهود، و خلق لهم النهار مبصرا لیبتغوا فیه من فضله، و لیتسببوا الی رزقه، و یسرحوا فی ارضه، طلبا لما فیه نیل العاجل من دنیاهم، و درک الاجل فی اخریهم، بکل ذلک یصلح شأنهم، و یبلو اخبارهم، و ینظر کیف هم فی اوقات طاعته، و منازل فروضه، و مواقع احکامه، لیجزی الذین أساؤوا بما عملوا، و یجزی الذین احسنوا بالحسنی.
سپاس خدائی راست که با نیروی خویش شب و روز را آفرید، و با قدرت خویش هر دو را از هم ممتاز گردانید، و برای هر کدام حدی معین و اندازه ای معلوم قرار داد، هر کدام از آندو را در دیگری داخل می سازد، و دیگری را نیز در اولی فرو می برد، و این کار با نقشه ای است از جانب او به خاطر بندگان که قوت و غذایشان دهد و بر این حساب نشو و نماشان بخشد، پس شب را برایشان آفرید تا در آن از حرکات مشقت بار و تلاشهای رنج آور آرامش یابند، و آن را همچون لباسی قرار داد تا در لباس شب رفته از راحتی و خوابش استفاده کنند، و شب برایشان موجب آسایش و بازیابی قوا و نیرو باشد، و تا بدان سبب به لذت و خوشی دست یابند. و روز را برای آنان روشن آفرید تا در آن در طلب فضل و روزی او روند، و آن را سبب روزی خداوندی قرار دهند، و در زمین او به خاطر به دست آوردن آنچه که منافع دنیوی و بهره های اخروی در آن است بگردش پردازند، و بواسطه همینها کارشان را اصلاح کند و اخبارشان را بررسی و گزارش نماید، و می بیند که آنان در اوقات طاعات، و مقامات واجبات، و مواقع احکامش چگونه اند، تا بدکاران را به کردار زشتشان کیفر دهد، و نیکوکاران را به نیکی پاداش بخشد.
اللهم فلک الحمد علی ما فلقت لنا من الاصباح، و متعتنا به من ضوء النهار، و بصرتنا به من مطالب الاقوات، و وقیتنا فیه من طوراق الافات. اصبحنا و اصبحت الاشیاء کلها بجملتها تلک سماوها و ارضها و ما بثثت فی کل واحد منها ساکنه و متحرکه، و مقیمه و شاخصه، و ما علا فی الهوآء و ما کن تحت الثری. اصبحنا فی قبضتک، یحوینا ملک و سلطانک، و تضمنا مشیتک، و نتصرف عن امرک، و نتقلب فی تدبیرک، لیس لنا من الامر الا ما قضیت، و لا من الخیر الاما اعطیت.
خداوندا سپاس از آن توست که سپیده صبح را برای ما شکافتی، و بدان سبب ما را از روشنایی روز بهرمنده ساختی، و به راه های به دست آوردن قوت و غذا بینا نمودی، و در آن از حوادث آفات نگهداشتی. ما و تمامی اشیا جملگی صبح کردیم در حالیکه همه موجودات عالم از آسمان و زمین، و هر آنچه که در هوا بالا رفته، و آنچه که در زیر خاک پنهان است همه و همه از آن توست، ما همه صبح کردیم در حالیکه در قبضه قدرت توایم، ملک و سلطنت تو ما را از همه طرف احاطه کرده، و خواست و اراده تو ما را در بر گرفته، و از روی فرمان تو دخل و تصرف می کنیم، و در میدان تدبیر و نقشه تو در گردشیم؛ از سود و منفعت، چیزی جز آنچه که تو امضاء نموده ای، و از خیر، جز آنچه که تو بخشیده ای برای ما نیست.
اللهم و هذا یوم حادث جدید، و هو علینا شاهد عتید، ان احسنا و دعنا بحمد، و ان اسأنا فارقنا بذم.
خداوندا این روز جدید و نوی است، و بر ما گواهی مواظب و آماده است، اگر نیکی کنیم با حمد و ستایش ما را وداع گوید، و اگر بدی کنیم با مذمت و نکوهش از ما جدا می شود.
اللهم صل علی محمد و آله، و ارزقنا حسن مصاحبته، واعصمنا من سوء مفارقنه بارتکاب جریره، او اقتراف صغیره او کبیره، و اجزل لنا فیه من الحسنات، و اخلنا فیه من السیئات، و املا لنا ما بین طرفیه حمدا و شکرا، و اجرا و ذخرا، و فضلا و احسانا.
خداوندا بر محمد و آل محمد درود فرست، و مصاحبت نیکوی با آن را به ما روزی کن، و ما را از بد مفارقت کردن آن با ارتکاب اعمال زشت و انجام گناهان کوچک و بزرگ محفوظ بدار، و در این روز حسنات ما را فراوان گردان، و ما را از گناهان خالی ساز، و برای ما در میان اینروز آنچه جا دارد از ستایش و سپاسگزاری و پاداش و ذخیره آخرت و فضل و احسان پرساز.
اللهم یسر علی الکرام الکاتبین موونتنا، و املألنا من حسناتنا صحائفنا، و لا تخزنا عندهم بسوء اعمالنا.
خداوندا زحمت ما را بر فرشتگان کاتب اعمال آسان نما، و اوراق نامه اعمال ما را از حسناتمان پر ساز، و ما را با اعمال زشتمان به نزد آنان خوار و بی ارزش مساز.
اللهم اجعل لنا فی کل ساعه من ساعاته حظا من عبادتک، و نصیبا من شکرک، و شاهد صدق من ملائکتک.
خداوندا در هر ساعتی از ساعات اینروز بهره ای از عبادتت، و نصیبی از سپاسگزاریت، و گواه صادقی از فرشتگانت برای ما قرار بده.
اللهم صل علی محمد و آله، و احفظنا فیه من بین ایدینا و من خلفنا و عن ایماننا و عن شمائلنا و من جمیع نواحینا، حفظا عاصما من معصیتک، هدایا الی طاعتک، مستعملا لمحبتک.
خداوندا بر محمد و آل او درود فرست، و ما را از پیش رو و پشت سر و راست و چپ و از جمیع اطراف خودمان محافظت نما، آنچنان حفظی که نگهدارنده از معصیت و راهنمای به طاعت و سرگرم کننده به محبت تو باشد.
اللهم صل علی محمد و آله، و وفقنا فی یومنا هذا و فی لیلتنا هذه و فی جمیع ایامنا و لیالینا لاستعمال الخیر، و هجران الشر، و شکر النعم، و اتباع السنن، و مجانبه البدع، و الامر بالمعروف، و النهی عن المنکر، و حیاطه الاسلام، و انتقاص الباطل و اذلاله، و نصره الحق و اعزازه، و ارشاد الضال، و معاونه ضعیف، و ادراک اللهیف.
خداوندا بر محمد و آل او درود فرست، و ما را در اینروز و شب و در جمیع روزها و شبها و شبهامان به انجام خیر، و دوری از بدی، و سپاس نعمتها، و پیروی سنتها، و پرهیز از بدعتها، و امر به معروف، و نهی از منکر، و پاسداری اسلام، و کاستن و خوار نمودن باطل، و نصرت و اعزاز حق، و ارشاد گمراه، و کمک ناتوان، و یاوری ضعیف و دادرسی مظلوم موفق بدار.
اللهم صل علی محمد و آله، و اجعله ایمن یوم عهدناه، و افضل(94) صاحب صحبناه، و خیر وقت ضللنا فیه، و اجعلنا من ارضی من مر علیه اللیل و النهار من جمله خلقک، اشکرهم لما اولیت من نعمک، و اقومهم بما شرعت من شرایعک، و اوقفهم عما حذرت من نهیک.
خداوندا بر محمد و آل او درود فرست، و اینروز را مبارک ترین روزی که سراغ داریم، و برترین همدمی که با او در خوریم، و بهترین وقتی که در آن ماندگاریم قرار ده، و ما را در میان خلق خود خرسندترین افرادی که شب و روز بر آنان می گذرد، از سپاسگزارترین کسانی که از نعمتهای خود به آنان بخشیده ای، و قیام کننده ترین کسان به انجام شرایع و دستوراتی که نهاده ای، و خود دارترین آنان از آنچه که نهی فرموده و ترسانده ای قرار ده.
اللهم انی اشهدک و کفی بک شهیدا، و اشهد سماءک و ارضک و من اسکنتهما من ملائکتک و سائر خلقک، فی یومی هذا، و ساعتی هذه، و لیلتی هذه، و مستقری هذا، انی اشهد انک انت الله الذی لا اله الا انت، قائم بالقسط، عدل فی الحکم، رووف بالعباد، مالک الملک، رحیم بالخلق، و ان محمدا عبدک و رسولک، و خیرتک من خلقک، حملته رسالتک فاداها، و امرته بالنصح لامته فنصح لها.
خداوندا تو را گواه می گیرم – و تو از نظر گواه بودن کافی هستی – و آسمان و زمین و فرشتگان و سایر مخلوقات را که در آنها اسکان داده ای در اینروز و این ساعت و همین شب و همین جایگاهم گواه می گیرم که: من گواهی می دهم که تو خدایی هستی که معبودی جز تو نیست، و قیام کننده به عدل، عادل در داوری، مهربان به بندگان، مالک ملک هستی، دلسوز آفریدگان می باشی، و اینکه محمد (صلی الله علیه وآله) بنده و فرستاده و برگزیده از میان آفریدگان توست، بار رسالت خود را بدوش او نهادی پس آنرا ادا نمود، و او را به خیر خواهی امتش دستور دادی و او نیز برای آنان خیر خواهی نمود.
اللهم فصل علی محمد و آله اکثر ما صلیت(95) علی احد من خلقک، و أنله عنا افضل ما انلت احدا من عبادک، و اجزه عنا افضل و اکرم ماجزیت احدا من الانبیاء عن امته، انک انت المنان بالجسیم، الغافر للعظیم، و انت ارحم من کل رحیم؛ و صلی الله علی سیدنا و نبینا محمد و آله الطیبین الطاهرین الاخیار الانجبین.
خداوندا پس بر محمد و آل او درود فرست بیشترین آن درودی را که بر هر کدام از آفریدگانت فرستاده ای، و از طرف ما برترین چیزی را که به هر یک از بندگانت داده ای به وی بده، و از جانب ما برترین و گرامی ترین پاداشی را که به هر کدام از پیامبرانت از سوی امت خود داده ای به او ببخش، که تویی بخشنده عطاهای گران، و آمرزنده گناهان بزرگ، و تویی مهربانتر از هر مهربانی. و خداوند درود فرستد بر سرور ما محمد و آل پاک و پاکیزه او که برگزیدگان خلق و شرافتمندان عالمند.

و بباید دانست که ادعیه و اذکاری که وارد است از ارباب عصمت و اصحاب هدایت – صلوات الله علیهم – در باب تعقیبات نماز، بخصوص ادعیه و اذکاری که در تعقیب نماز صبح مذکور است بسیار است، نهایتش ما از جهت رعایت اختصار و تعقیب نماز صبح مذکور است بسیار است، نهایتش ما از جهت رعایت اختصار و اجتناب از اطناب و اکثار که مبادا باعث کلال و مورث ملال گردد به همین قدر که یاد کرده شد اکتفا کردیم، و به زیاده از آن اقدام ننمودیم،

والله ولی الاعانه و التوفیق، و بیده ازمه التحقیق.

برگرفته از سایت دعاگو

**************************

بازنشر : سایت دعا 786 سایت بزرگ ذکر و دعا و فال و تعبیر خواب و باستان شناسی