در این بخش از سایت ذکر و دعای doa786.com معرفی بهترین چیزها در سخنان حکیمانه پیامبر اکرم (ص) را قرار دادیم . پیامبر اکرم (ص) در سخنان و گفتارهای خود بهترین چیزها را معرفی کرده اند . یکی از بهترین ها از نظر پیامبر اکرم این است که بهترین ذکرها ذکر پنهان است …

معرفی بهترین چیزها در سخنان حکیمانه پیامبر اکرم (ص),بهترین ها از نظر پیامبر اکرم,بهترین هر چیزی در سخنان پیامبر,آشنایی با بهترین ذکر در گفتار پیامبر خدا,سخنان و روایات پیامبر درباره بهترین چیزها

معرفی بهترین چیزها در سخنان حکیمانه پیامبر اکرم (ص)

گفتارهای حکیمانه پیغمبر (ص) که بهترین چیزها را معرفی کرده است.

1. بهترین ذکرها، ذکر پنهان است.
2. بهترین رزق ها، آن است که به حد کفایت باشد.
3. بهترین عبادات، آن است که پنهان تر باشد.
4. بهترین مجالس، آن است که وسیع تر باشد.
5. بهترین کارهای دین شما، آن است که آسان تر باشد.
6. بهترین ازدواج ها، آن است که ساده تر و آسان تر باشد.
7. بهترین صدقه، آن است که در حال رفاه باشد.
8. بهترین علوم، آن است که سودمند باشد.
9. بهترین هدایت ها، آن است که به مرحله عمل درآید.
10. بهترین الهاماتی که به قلب می شود، یقین است.
11. بهترین مردم، آن است که بیش از همه به مردم سود رساند.
12. بهترین رفقا، کسی است که برای رفیق بهتر باشد.
13. بهترین عدد رفقا، چهار است.
14. بهترین عدد لشکرها، چهار هزار است.
15. بهترین شما کسی است که قرآن را فرا گیرد و به دیگران بیاموزد.
16. بهترین شما کسی است که برای اهل و عیالش بهتر باشد.
17. بهترین شما آن است که به خیرش امیدوار و از شرش در امان باشند.
18. بهترین خانه های شما خانه ای است که در آن، یتیمی مورد احترام باشد.
19. بهترین مسجد برای زن کنج خانه است.
20. بهترین لباس ها جامه سفید است.
21. بهترین سرمه های شما، سرمه سنگ است.
22. بهترین جوانان شما آن است که خود را شبیه پیران کند و بدترین پیران کسی است که خود را شبیه جوانان کند.
23. بهترین صف در نماز جماعت و مانند آن برای مردها صف اول و بدترین صف ها صف آخر است.
24. بهترین صف برای زنان صف آخر و بدترین صف، صف اول است.
25. بهترین دست دهنده بهتر از دست گیرنده است.
26. بهترین مالی که اندک و به قدر کفایت باشد از آن است که زیاد و موجب غفلت باشد.
27. بهترین مؤمنان قناعت کاران و بدترین آنان طمع دارانند.
28. بهترین متاع دنیا زن شایسته است.
29. بهترین رفیق خوب بهتر از تنهایی است و تنهایی بهتر از رفیق بد است.
30. بهترین گرفتار خوبی که در نامه عمل ثبت شده بهتر از سکوت است.
31. بهترین خاموشی بهتر از گرفتار زشت است – که نامه عمل را سیاه کند.
32. بهترین تکمیل کردن کار نیک از شروع آن بالاتر است.
33. بهترین عمل اندک موافق سنت و روش دینی بهتر از عمل بسیار که مخالف سنت است.
34. بهترین شما کسی است که در گناهی افتد و سپس توبه کند.
35. بهترین شما کسی است که قرض خود را بهتر ادا کند.
36. بهترین امت من علمایند و بهترین علماء بردبارشان.
37. بهترین افراد امت من تندخویانی هستند که چون غضب کنند زود آرام شوند.
38. بهترین صدقه ها صدقه زبان است.
39. بهترین صدقات اصلاح بین مردم است.
40. بهترین صدقه آن است که به خویشاوندی که دشمنی می کند داده شود.
41. بهترین عبادت ها انتظار فرج است.
42. بهترین عبادت امت من قرآن خواندن است.
43. بهترین علم بالاتر از عبادت نیست.
44. بهترین عبادتی بالاتر از گرسنه سیر کردن نیست.
45. بهترین خورش خوب نان و سرکه است.
46. بهترین و شریف ترین مرگ شهادت است.
47. بهترین عطر مشک است.
48. بهترین و بالاترین نان و خورش ها نمک است.
49. بهترین دعا در حق غایب از هر دعایی زودتر مستجاب می شود.
50. بهترین شما کسی است که همه همت و کوشش را صرف آخرت کند.
51. بهترین شما کسی است که به فقر راضی باشد، از مردم کناره گیرد و دین و تقوایش را نگه دارد.
52. بهترین فرد شما کسی است که خدا او را کمک کند تا مالک خویشتن شود.
53. بهترین شماها کسی است که سرعت سیر عمر را بداند و آماده رفتن شود.
54. بهترین شما کسی است که دیدارش شما را به یاد خدا افکند.
55. بهترین شما کسی است که گفتارش علم شما را بیفزاید.
56. بهترین شما کسی است که شما را به کار خیر دعوت کند.
57. بهترین شما کسی است که به فقر راضی باشد و دنیا را مادون شأن خود دادند و از آن اعراض کند.
58. بهترین شما کسی است که از عیب خالی باشد.
59. بهترین شما کسی است که از گناه کناره گیرد.
60. بهترین اعمال شما آن است که آخرت را اصلاح کند.
61. بهترین کارها آن است که دائم باشد هر چند کم باشد.
62. بهترین برادران کسی است که با شما در کارهای اخروی مساعدت کند.
63. بهترین امت من کسی است که به دنیا بی علاقه و به آخرت علاقمند باشد.
64. بهترین برادران شما کسی است که عیوبتان را تذکر دهد.
65. بهترین استغفارها نزد خدا دست کشیدن از گناه و پشیمانی است.
66. بهترین بندگان کسانی هستند که برای انجام عبادات مراقب خورشید و ماه اند – (یعنی در انتظار وقت نماز و روزه اند)
67. بهترین برادران کسی است که تو را در عبادت کمک کند و از معصیت باز دارد و دستور تحصیل رضای پروردگار دهد.
68. بهترین امت من مردمی هستند که در انتظار از رحمت خدا خرسند باشند و در خلوت از عذاب دردناک وی بگریند.
69. بهترین مسلمانان کسی است که قناعتش زیاد و عبادتش نیکو باشد و همت را در راه آخرت صرف کند.
70. بهترین امت من کسی است که جوانی را در طاعت خدا بگذراند. دل از لذت دنیا برگیرد و در آخرت آویزد تا خدا بالاترین درجات بهشت را به وی پاداش دهد.
71. بهترین بنده نزد خدا کسی است که توکل و تسلیمش بیشتر باشد.
72. بهترین امت من کسی است که نه چندان نعمت یابد که طغیان کند. نه چندان تهیدست باشد که گدایی کند.
73. بهترین امت من کسی است که چون با وی رفتار جاهلانه کنند تحمل کند.
74. بهترین امت من کسی است که چون جنایتی بیند چشم پوشد و چون آزارش دهند صبر کند.
75. بهترین احسان به پدر این است که پس از مرگ او با دوستانش محبت کنی.
76. بهترین نیکی ها خوی نیک است.
77. بهترین چیزی که مردمان را به بهشت می رساند تقوی و خوی خوش است.
78. بهترین اخلاق عالی از اعمال بهشتیان است.
79. خدا به امت من نظر لطف و رحمت می کند.
80. خدا را اگر بعضی از بندگان قسم دهند حاجتشان را برآورد.
81. خدا آن را که در دعا اصرار ورزد دوست دارد.
82. خدا مردم نیک سیرت، گمنام پرهیزگار را دوست دارد.
83. خدا مؤمن معترف کاسب را دوست دارد.
84. خدا هر دل اندوهناک را دوست دارد.
85. خدا کارهای نیکو و شریف را دوست دارد.
86. خدا امور پست و بی ارزش را خوش ندارد.
87. خدا دوست دارد از حلال او استفاده کنند.
88. خدا دوست دارد که حرام را واگذارند.
89. خدا چشمی را که به هنگام طغیان شهوت تیزبین نباشد دوست دارد.
90. خدا عقلی را که هنگام رسیدن شبهه کامل و دقیق باشد دوست دارد.
91. خدا بخشش را گرچه به چند دانه خرما باشد دوست دارد.
92. خدا شجاعت را هر چند به کشتن ماری باشد دوست دارد.
93. خدا کارهای پسندیده تو را دوست دارد.
94. خدا مرد سهل و روان را دوست دارد.
95. خدا توبه بنده را مادامی که جان به گلوگاه نرسیده می پذیرد.
96. خدا مرد شیطان ناپاکی را که هیچ خسارت مالی و جانی نمی بیند دشمن دارد.
97. خدا بازی در حال نماز و جماع در حال روزه و خنده در قبرستان را برای شما نمی پسندد.
98. خدا شما را از قیل و قال بیهوده و اتلاف مال و خواهش زیاد منع می کند.
99. خدا برای مسلمان غیور است او هم باید غیرتمند باشد.
100. خدا بر رحم دلان ترحم می کند.
101. خدا به وسیله صدقه هفتاد مرگ بد را جلوگیری می کند.
102. خدا گاهی این دین را به دست مرد بی دین تأیید می کند.
103. خدا به همین مقدار از بنده راضی می شود که چون غذایی خورده یا آبی نوشد شکر وی گذارد.
104. خدا دوست دارد نعمتی که به بنده داده اثرش ظاهر باشد.
105. خدا علم را از سینه ها وقتی می گیرد که علماء را می برد تا علم از میان برود.
106. خدا دنیا را به نیت آخرت می دهد اما آخرت را به نیت دنیا نمی دهد.
107. خدا حیاء می کند دستی را که به جانب او برداشته اند خالی برگرداند.
108. خدا زمین را برای من سجده گاه و پاک کننده قرار داده.
109. خدا زمین را به من نمود به طوری که مشرق و مغرب آن را دیدم و بر هر جا دیده ام رسیده است، امتم حکومت خواهد کرد.
110. خدا امت مرا به خاطرات نفسانی مؤاخذه نمی کند مگر این که به زبان آید یا جامه عمل پوشد.
111. خدا از سر عدالت و دادگری راحت و گشایش را در پرتو یقین و رضای به تقدیر قرار داده.
112. خدا غم و غصه را در شک و نارضایتی نهاده.
113. خدا غیرت را وظیفه زن قرار داده و جهاد را وظیفه مرد.
114. خدا نزد زبان هر گوینده است.
115. خدا تا گفتار کسی را نپسندد عملش را نمی پذیرد.
116. خدا هر وقت برای ملتی خیر خواهد گرفتارشان کند تا آزموده و ورزیده شوند و بتوانند از حقوق خود دفاع کنند.
117. خدا جمال است و جمال را دوست دارد.
118. خدا نسیم های رحمتی دارد که بر هر کس خواهد می ورزد.
119. خدا بعضی را به وسیله بعضی دیگر روزی می دهد.
120. از خدا بترس هر کجا که هستی.
121. خدا بندگانی دارد که با فراست مردم را می شناسند.
122. خدا هر چیز دنیا را که بالا برد، دوباره پایین آورد.
123. خدا بندگانی دارد که برای کارگشایی آفریده.
124. هر که سکوت کند نجات یابد.
125. هر که برای خدا تواضع کند خدا او را رفعت دهد و هر که تکبر کند خدا او را خوار کند.
126. هر که از خطای دیگران بگذرد خدا از گناهش بگذرد.
127. هر که دیگران را ببخشد خدا او را عفو کند.
128. هر که در مصیبت صبر کند خدا او را عوضی دهد.
129. هر که خشم خود فرو نشاند خدا او را اجر دهد.
130. هر که در معاش اندازه گیری کند خدا روزیش دهد.
131. و هر که تبذیر کند خدا محرومش کند.
132. هر که به دربار سلاطین نزدیک شود به رنج افتد.
133. هر که در راه دفاع از مالش کشته شود شهید است.
134. هر که در راه دفاع از خانواده کشته شود شهید است.
135. هر که در راه دفاع از دین کشته شود شهید است.
136. هر که را خدا خواهد خیر دهد درک دینی به او عنایت فرماید.
137. هر که مشتاق بهشت باشد در کارهای خیر بشتابد.
138. هر که از آتش بترسد از شهوات خودداری کند.
139. هر که در انتظار مرگ باشد از لذت ها چشم پوشد.
140. هر که به دنیا بی رغبت باشد مصیبت ها بر او آسان گردد.
141. هر که در غربت بمیرد شهید مرده.
142. هر که به وسیله غلامان عزت جوید خدایش ذلیل گرداند.
143. هر که با ما غش و تقلب کند از ما نیست.
144. هر که در امر دین ما بدعتی از خود بگذارد مردود است.
145. هر که به آرامی کار کند به مقصود رسد یا این که نزدیک شود.
146. هر که عجله کند اشتباه کن یا به خطا نزدیک شود.
147. هر که خیر کشت کند رغبت و خوشی درو نماید.
148. هر که شر بکارد پشیمانی بدرود.
149. هر که بداند خدا عوضی می دهد سخاوت مندانه ببخشد.
150. هر که می خواهد از همه گرامی تر باشد از خدا بترس.
151. هر که می خواهد از همه بی نیازتر باشد به آنچه در دست خدا است مطمئن تر باشد تا آنچه در دست خود او است.
152. هر که به گناهی همت گمارد سپس صرف نظر کند حسنه برای او بنویسد.
153. هر که خدا خیری به او داده باید آثارش در او دیده شود.
154. هر که می خواهد سالم مانده دست از سکوت نکشد.
155. هر که سخنش بسیار باشد لغزشش فراوان باشد.
156. هر که لغزشش بسیار باشد گناهش زیاد شود.
157. هر که گناهش زیاد شود آتش برای او بهتر است.
158. هر که رزقی یافت رها نکند.
159. هر که نعمتی یافت شکر گذارد.
160. هر که برای کم شکر نکند، برای زیاد هم شکر نمی کند.
161. هر که به مصیبت زده ای تسلیت دهد همانند او اجر دارد.
162. هر که با امت من مدارا کند خدا با وی مدارا کند.
163. هر که عیادت مریضی کند در کار بهشتی است.
164. هر که به ستمگری راه رود مجرم است.
165. هر که به جمعی شبیه شود از آنها است.
166. هر که علم طلب کند خدا رزقش را کفالت کند.
167. هر که علمش به وی سود ندهد جهلش به او زیان رساند.
168. هر که قاضی شود بی کارد سرش بریده شده است.
169. هر که عمل واجبش را عقب بیندازد، پیشرفت نمی کند.
170. هر که متاع خود حمل و نقل کند، تکبر ندارد.
171. هر که شفاعت را تکذیب کند از آن، بی نصیب است.
172. هر که از عمل نیک خرسند شود و از کار بد نگران باشد، مؤمن است.
173. هر که از خدا بترسد (به هنگام جوانی و نیرومندی) در طاعت بکوشد و هر که کوشید به منزل برسد.
174. هر که کرامت – و شرف – آخرت خواهد، زینت دنیا فرو نهد.
175. هر که شب زیاد نماز بگذارد روز چهره نورانی دارد.
176. هر که دنیا را دوست دارد به آخرت زیان رساند.
177. هر که دل به آخرت بندد به دنیا ضرر زند.
178. هر که قدرت خدا را سبک شمارد خدا او را خوار کند.
179. هر که به قدرت خدا احترام کند خدا وی را گرامی دارد.
180. هر که کاری را دوست دارد خیر یا شر مثل کسی است که انجام داده است.
181. هر که به نام خدا به شما پناهنده شد پناهش دهید.
182. هر که شما را به خدا قسم داد و چیزی خواست حاجتش را برآورید.
183. هر که از شما دعوت کرد بپذیرید.
184. هر که احسانی به شما کرد تلافی کنید اگر نداشتید به قدری که بدانید، جبران شده است.
185. هر که از شما به سوی طمعی می رود آهسته رود.
186. هر که را خدا شصت سال عمر دهد عذری برای او نگذاشته از جهت عمر.
187. هر که چون صبح کند خیال ظلم به کسی نداشته باشد خداوند گناهش را بیامرزد.
188. هر که پرده حیا را بدرد غیبت ندارد.
189. هر که از کرده زشت خود بد دل باشد، خدا او را بیامرزد هر چند استغفار نکند.
190. هر که از خدا بترسد خدا همه چیز را از او بترساند.
191. هر که از او نترسد خدا وی را از هر چیزی بترساند.
192. هر که دیدار خدا را دوست دارد خدا دیدار او را دوست دارد.
193. هر که لقای حق را خوش ندارد خدا هم ملاقات او را ناخوش دارد.
194. هر که در خیری به رویش گشوده شد غنیمت داند. چون خبر ندارد کی بسته شود.
195. هر که بتواند خشم خود را به کار بندد – و برای خدا – فرو نشاند خدا – قلب – او را از امن و ایمان پر کند.
196. هر که خواهد مزه ایمان را بچشد مردم – صالح را صرفا برای خدا دوست داشته باشد.
197. هر که مالی از راه نامشروع به چنگ آرد در راه های باطل و حوادث سخت از دست بدهد.
198. هر که از رفق و مدارا سهم خود را برده باشد از خیر دنیا و آخرت سهم برده.
199. هر که محبت خدا را بر دوستی مردم ترجیح دهد خدا او را از شر مردم حفظ کند.
200. هر که یک وجب از جامعه مسلمان دور شود، طوق اسلام از گردن برداشته است.
201. هر که دوست دارد در وسط بهشت مسکن گزیند از اجتماع – اسلامی – جدا نشود.
202. هر که بیعت پشیمانی را فسخ کند خدا روز قیامت از لغزش های او بگذرد.
203. هر که میان مادر و فرزندی جدایی افکند خدا در قیامت بین او و دوستانش جدایی اندازد.
204. هر دینی اخلاق خاصی دارد و خوی مخصوص این دین حیاء است.
205. هر بنده چشمانش را از دست بدهد و برای رضای خدا صبر کند وارد بهشت شود.
206. هر چیزی شرفی دارد و شریف ترین محل مجلس آن جایی است که رو به قبله باشد.
207. هر امت فتنه دارند امت من مال است.
208. هر رهروی مقصدی دارد و مقصد نهایی همه مرگ است.
209. هر سخن موردی دارد و هر حقی متضمن حقیقتی است.
210. هر پادشاهی قرقگاهی دارد و قرقگاه خدا کارهای حرام است.
211. هر روزه دار دعای مستجابی دارد.
212. هر چیزی دری دارد و در عبادت روزه است.
213. هر چیز معدنی دارد و معدن تقوی قلب عارفان است.
214. هر پیغمبر دعایی دارد و من دعای خود را برای شفاعت امت در قیامت ذخیره کرده ام.
215. هر چیز قلبی دارد قلب قرآن سوره یس است.
216. هر دشمنی ای علت و مصلحتی دارد جز دشمنی حسود.
217. هر چه داری بیاور تا شناخته شوی.
218. هر دلی که آلوده به شهوات باشد، حرام است در ملکوت آسمان ها پرواز کند.
219. هر خوئی در مؤمن ممکن است باشد مگر خیانت و دروغ در امر دین.
220. هر یک از شما به سوی طمعی می رود، آهسته رود.
221. هر آینده، نزدیک است.
222. هر چشمی که به نامحرم بنگرد زناکار است.
223. هر چیز اندازه دارد حتی ناتوانی.
224. هر دانشمندی شیفته علم است.
225. هر کار نیکی صدقه است.
226. هر خیانتکاری در قیامت به قدر خیانتش پرچمی دارد.
227. هر چیزی اساسی دارد و اساس این دین مهم تدبیر است.
228. هر تصویری ساختن مجسمه حرام است و تصویر در دین نیست، دین آن را اجازه نمی دهد.
229. هر ملتی که زشتی ها را میان جامعه خود ببیند و تغییر ندهد عذاب عمومی پروردگار بر آنها نزدیک شود.
230. هر که تو را بی جا به خشم آورد خیانت کرده است.
231. هر که دین به دست آورد رستگار می شود.
232. هر که از شر نفس، سالم بماند رستگار است.
233. هر دلی به چیزی مشغول است.
234. هیچ سخن چینی به بهشت نرود.
235. هر که همت بلند دارد اندوهش طولانی است.
236. هیچ تنهایی از خودپسندی وحشت زاتر نیست.
237. هیچ همکاری از مشورت مناسب تر نیست.
238. هیچ عقلی چون تدبیر نیست.
239. هیچ حسب و نسب چون خوی خوش نیست.
240. هیچ پرهیزگاری چون خودداری از گناه نیست.
241. هیچ عبادتی چون فکر نیست.
242. هیچ ایمانی چون حیا و صبر نیست.
243. هر چه بکاری درو می کنی.
244. هیچ بنده ایمان ندارد تا وقتی که هر خیری برای خود می خواهد برای برادرش هم بخواهد.
245. هیچ عالم از علم سیر نشود تا سرانجام به بهشت رسد.
246. هیچ عمل نیکی را کوچک مشمار.
247. هیچ چیز نزد خدا از دعا گرامی تر و ارجمندتر نیست.
248. هیچ عبادت چون سجده پنهانی موجب تقرب به خدا نیست.
249. هیچ پدری تحفه بهتر از ادب به فرزند نداده.
250. هیچ کس به حقیقت ایمان نرسد مگر وقتی که بفهمد آنچه به او رسیده امکان تخلف نداشته و آنچه نرسیده امکان رسیدن نداشته (یعنی به قضا و قدر الهی مؤمن باشد).
251. هیچ یک از شما تا زبانش را نگه ندارد ایمانش کامل نشود.
252. هیچ کس بنده را نپوشاند جز این که خدا در قیامت او را بپوشاند.
253. هیچ کس را پرهیزگار نتوان شمارد مگر وقتی که از کارهای شبهه ناک اجتناب کند تا در حرام نیفتد.
254. هیچ کس بعد از مشورت هلاک نشود.
255. همنشینی آن که حقی که تو برای او قائل هستی او برای تو قائل نیست، جایز نیست.
256. همنشینی سعادت مندان موجب ترقی است.
257. همنشینی صالح چون عطرفروش است که اگر عطر خویش به تو ندهد بوی خوشش در تو آویزد.
258. همنشین بد چون آهنگر است که اگر شراره آتش به تو نرسد بوی بدش آزارت می دهد.
259. همنشین بد شیطان است.
260. همنشین نیک غنیمتی است.
261. همنشین مستمندان باش تا شکرت زیاد شود.
262. همنشین هر کس دلیل دین او است.
263. همنشینی اشرار چون سفر دریا خطرناک است.
264. همنشینی با احزاب و دسته های مختلف دین را تباه کند.
265. همیشه خشم را فرونشان که سرانجام نیک یابی.
266. هنگام غلبه هوای نفس حق را رعایت کن.
267. هوشیاری و زیرکی خود را در ترک گناه قرار ده.
268. هوشیاری و فروتنی انسان به کرم او است.
269. هیهات از نصیحت دشمن.
270. همت سعادتمند در امر آخرت است.
271. همت شقاوتمند در دنیا است.
272. هدیه فرستید تا دوستی فزون گردد و نگرانی ها رفع شود.
273. هدیه فرستید تا کینه ها برطرف شود.
274. همت سعادت در عمر طولانی است که در راه طاعت صرف شود.
275. هدیه، چشم و گوش را می رباید.
276. همه نسبت به یکدیگر سرپرستید و هر کس درباره زیردستان خود مسئول است.
277. سه چیز مسلمان بر مسلمان حرام است خون و آبرو و مالش.
278. آفت علم فراموشی است.
279. آفت خرد سفاهت است.
280. آفت شجاعت ستم است.
281. آفت سخن دروغ است.
282. آفت سخاوت منت است.
283. آفت عبادت سستی است.
284. آفت زیبایی خودپسندی و کبر است.
285. آفت حسب و نسب افتخار کردن است.
286. آفت دین هواپرستی است.
287. آنچه در راه حفظ آبرو مصرف می شود ثواب صدقه دارد.
288. آن که در صدقه (از حدود) تجاوز کند مثل کسی هست که منع تصدق کند.
289. آنچه اطمینان نداری فرو نه و مطالب اطمینان بخش را دریاب.
290. آن که حلال خدا را حرام کند مثل کسی است که حرام را حلال نماید.
291. آن که از سر کبر دامن به زمین می کشد در قیامت، خدا به او ننگرد.
292. آن که خدا به وی وسعت دهد و بر عائله اش تنگ گیرد از ما نیست.
293. آسایش مردم در ناامیدی (از مال مردم) است.
294. آنچه اول عمر از دست رفته در پایان زندگی جبران کن.
295. آن چیز که مرگ و نیستی ندارد بزرگوار است.
296. آن که ذلت فقر دارد، نزد خدا عزیز است.
297. آن که تو را به بدرفتاری دلالت کند فریبت داده.
298. آب شیرین و گوارا مورد هجوم است.
299. آن که لب فرو بندد، پشیمانی نبندد.
300. آن که با تو دشمنی نورزد دوستی کرده.
301. آن که بدی تو را نادیده گیرد برادری کرده.
302. خصلت، گذشت مردان است.
303. آدم دورو نزد خدا امین نیست.
304. امر به معروف و نهی از منکر مانند دو آفریده عزیز خداوند است کسی که آنها را یاری کند عزیز، و کسی که واگذارد ذلیل خواهد شد.
305. امانت روزی را جلب می کند.
306. از آثار خوبی اسلام شخص، ترک کارهای بیهوده است.
307. اساس عقل، ایمان به خدا دوستی با مردم است.
308. اولین حقی که در قیامت رسیدگی می شود، خون است.
309. اولین وظیفه که به حسابش می رسند، نماز است.
310. اول چیزی که در امر دین از دست می دهید امانت است و آخرین چیز نماز.
311. اسب سرخ مو مبارک است.
312. اخلاق نیک برکت است و اخلاق بد شوم است.
313. ارواح دسته های مختلف هستند هر کدام با هم آشنایی داشته باشند الفت گیرند و هر کدام آشنایی نداشته باشند به هم نیامیزند.
314. از گنج های نیکی کتمان مصیبت و مرض و صدقه است.
315. از خوشبختی انسان این است که شبیه پدر باشد.
316. از خوشبختی ها اخلاق نیکو است.
317. از دروغگویی همین بس که هر چه شنیدی نقل کنی.
318. از نادانی همین بس که هر چه می دانی اظهار کنی.
319. از اسباب آمرزش، خوشنود کردن برادر مؤمن است.
320. از جمله اسباب آمرزش سلام کردن و خوش زبانی است.
321. از لغزش بزرگان چشم بپوشید.
322. از هوش مؤمن حذر کنید که به نور خدایی می نگرد.
323. از آتش جهنم اجتناب کنید هر چند به تصدق نصف خرما.
324. از بخل بپرهیزید که امت های گذشته را هلاک کرده.
325. از مردم بی نیاز شوید اگر چه به غساله مسواک (یعنی آب دهان) قناعت کنید.
326. اخلاق عالی از اعمال بهشتیان است.
327. از آداب اسلامی این است که صاحب خانه، مهمان را تا دم در بدرقه کند.
328. از جمله سخنانی که مردم از پیغمبران گذشته به خاطر دارند این است که اگر حیا نداری هر چه خواهی بکنی.
329. از دنیا جز بلا و فتنه چیزی نمانده است.
330. اهل بیت من مانند کشتی نوح اند که هر کس سوار شد نجات یافت و هر که تخلف کرد غرق شد.
331. اصحاب من در میان امت چون نمک غذایند غذا جز با نمک اصلاح نشود.
332. ادب مرد به از طلای او است.
333. از کارهای ناپسند تغافل کند (و آنها را نادیده گیر) تا محترم شوی.
334. اندکی معرفت بهتر از بسیاری عمل است.
335. از حق غضب کردن زشت است.
336. ارزش هر کس به کاری است که نیکو انجام بدهد.
337. اندوه و ارزش هر کس به قدر همت او است.
338. انتظار فرج به وسیله صبر عبادت است.
339. انسان به وسیله برادرانش زیاد و نیرومند می شود.
340. انسان نسبت به دین مانند رفیقش است.
341. اطاعت زن موجب پشیمانی است.
342. امام ضامن (قرائت مأموم) است و مؤذن امین است.
343. ای عجب کل العجب از آن که به زندگی جاودان عقیده مند است و برای این سرای سرتاپا فریب می کوشد.
344. ای آدمی زاده! تو به قدر کفایت داری و به دنبال بیشتر می روی که موجب طغیان است نه به کم قناعت می کنی نه از زیاد سیر می شوی.
345. احترام عالمی که به علمش عمل کند چون احترام شهدا و صدیقین است.
346. احتیاط از تقدیر جلو نمی گیرد.
347. احسان جز نسبت به مردم پاک گوهر یا متدین صلاح نیست چنان که ریاضت و تربیت جز در شرافتمندان صلاح نیست.
348. اطاعت هیچ کس در معصیت خدا جایز نیست.
349. اعانت خدا به مقدار احتیاج است (هر چه بنده محتاج تر باشم کمک بیشتر است).
350. اظهار توانگری جزء شکر است.
351. احسان را با عذرخواهی تکرار کن اگر از ناقابلی آن عذرخواهی چنان است که دوباره احسان کرده ای.
352. اخلاص در دوستی از خوش پیمانی است.
353. اطاعت از دشمن، نابودی است.
354. اطاعت از خدا، غنیمت است.
355. افتخار به فضیلت بهتر از فخر به نژاد است.
356. ایمان دو نیمه است، نیمی صبر و نیمی شکر.
357. ایمان به قضا و قدر غم و غصه را برطرف می کند.
358. این خیانتی بزرگ است که سخنی برای برادرت بگویی او تو را تصدیق کند و تو دروغگو باشی.
359. این گناه برای مسلمان بس که آبروی برادرش را ببرد و این شر برای او بس که برادرش را تحقیر کند.
360. این فضیلت در امر دین برای شخص کافی است که بسیار مراقب نماز باشد.
361. این دین محکم و متین است با رفق و ملایمت در آن وارد شو، که تندر نه راهی می سپرد و نه مرکب باقی می گذارد.
362. ایمان شخصی را از قسم هایش باید شناخت.
363. این عیب برای دنیا بس که وفا ندارد.
364. امت من روز قیامت در اثر وضو صورت و دست پایشان نورانی است.
365. امت من مرحومه اند (یعنی خدا به آنان نظر لطف و رحمت است).
366. امت من مانند باران است که (سر تا پا خیر است) که معلوم نیست اولش بهتر است یا آخر.
367. مبادا چون شدتی رو آورد تمنای مرگ کنی.
368. مالی سودمندتر از عقل نیست.
369. ملتی که زمامدارانش زن باشند روی رستگاری نبینند.
370. مردگان را دشنام ندهید آنها با آنچه پیش فرستاده اند رسیده اند.
371. مبادا مهابت کسی شما را از عمل به حق باز دارد که حق را بشناسید و عمل نکنید.
372. مبادا هنگام مرگ خوش گمان به خدا نباشید.
373. مؤمن آئینه مؤمن است.
374. مؤمن برادر مؤمن است.
375. مؤمن کم خرج است.
376. مؤمن هم در اثر فتنه های دوران می لغزد اما دوباره حرکت می کند.
377. مؤمن زیرک و هوشیار و بیدار است.
378. مؤمن اهل الفت و مودت است.
379. مؤمن کسی است که مال و جان مردم از او در امان باشد.
380. مؤمن خوش باور و بزرگوار است.
381. مؤمنان چون مصالح یک ساختمانند همه یکدیگر را نگه می دارند.
382. مؤمن نسبت به مؤمنان چون سر نسبت به تن است.
383. مؤمن روز قیامت در سایه صدقه خویش است.
384. مؤمن در مقابل هر خرجی اجر دارد مگر آنچه برای خاک یا عمارت مصرف کند.
385. من رحمتی هستم که خدا به بندگان اهدا کرده.
386. من مبعوث شده ام که اخلاق نیک را تکمیل کنم.
387. من برای امتم از پیشوایان و زمامداران گمراه کننده بیمناکم.
388. مالی که اندک و به قدر کفایت باشد بهتر از آن است که زیاد و موجب غفلت باشد.
389. مال صالح برای مردم صالح چه زیبنده است.
390. مال برای رعایت تقوی نیکو و مددکار است.
391. مثل قلب چون پری بر سر راه باد است، بادهای هوا و هوس آن را زیر و رو می کند.
392. معامله آن که دین به دنیا فروشد سراپا زیان است.
393. مردم را به میزانشان وزن کنید.
394. موی سفید قاصد مرگ است.
395. مصلحت انسان به حفظ زبان است.
396. محفل علم باغستان بهشت است.
397. مجلس بزرگواران جای آموختن سخنان نیک است.
398. مقدرات الهی خواهد رسید.
399. موی سفید برای اعلام مرگ کافی است.
400. متوکلان گرانقدرند.
401. مؤمن مانند زنبور عسل است جز پاک نخورد و جز پاک ندهد.
402. مؤمن نه باید خود را خوار کند.
403. مؤمن در یک روده غذا می خورد و کافر در هفت روده کنایه از کم خوری و پرخوری است.
404. مؤمنان سهل گیر و نرمخویند.
405. من با گفته های جامع مبعوث شده ام.
406. ملاک (خوبی و بدی) هر کار سرانجام آن است.
407. مردگان را دشنام ندهید که مایه آزار زندگان است.
408. ملاک دین پرهیزگاری و اجتناب از گناه است.
409. ممکن نیست مؤمن سیر باشد و همسایه اش گرسنه.
410. مدارا سرآمد، حکمت ها است.
411. مرگ برای هر مسلمانی کفاره گناه است.
412. مرگ در غربت شهادت است.
413. موقعیت نماز در دین مثل موقعیت سر در بدن است.
414. مدارایی با مردم، صدقه است.
415. محبت خدا بر آن کس که در غضب، حلم کند.
416. مسجد خانه پرهیزگاران است.
417. مادامی که بنده در انتظار نماز هست ثواب نماز دارد.
418. ملتی که حقوق ضعیف آنها از قوی و نیرومندشان بدون ضعف و سستی گرفته نشود پاک و منزه نخواهند بود.
419. مسلمان برادر مسلمان است نه به او ستم می کند و نه دشنامش می دهد.
420. مسلمان کسی هست که مسلمانان از دست و زبانش ایمن باشند.
421. مسلمانان در برابر دشمنان یک دست و یک داستان اند.
422. یک نفر نیست که تا مهلت سر نیامده از خواب غفلت بیدار شود.
423. یک نفر نیست که پیش از روز بدبختی برای خود کاری کند.
424. یک تن نیست که قبل از بیرون آمدن جان آماده لقاء پروردگار شود.
425. یک تن نیست که تا رفتن نزدیک نشده توشه برای آخرت برگیرد.
426. یک نفر نیست که تا مرگ فرا نرسیده از گناه توبه کند.
427. یک صفت در هر که باشد دنیا و آخرت مطیع او شود و آن صفت تقوی است.
428. یکی از بدترین مردم در قیامت بنده ای است که آخرت خود به دنیای دیگری فروخته.
429. یک گناه زیاد است و هزار طاعت کم.
430. یاد جوانی حسرت است.
431. ناتوان کسی است که نفس را به دنبال هوی فرستد و آرزوی خام از خدا کند.
432. نیکو سؤال کردن نصف علم است.
433. نوحه گری در مجالس ترحیم از عادات جاهلیت است.
434. نماز جمعه حج مستمندان است.
435. نماز نور مؤمن است.
436. نیت مؤمن از عملش رساتر است.
437. نخستین چیزی که در میزان می نهند خوی خوش است.
438. نخستین چیزی که از این امت برداشته شود حیا و امانت است.
439. نماز مایه تقرب هر پرهیزگار است.
440. نماز نشسته نصف نماز ایستاده است.
441. نماز گردنه اسلام است.
442. نگاه به سبزه نور چشم را زیاد می کند.
443. نگاه به زن زیبا دید چشم را زیاد می کند.
444. نگاه به نامحرم تیر سهمگین ابلیس است.
445. نیکوکاران دنیا نیکوکاران آخرت اند.
446. نشستن با عائله از اعتکاف در مسجد من نزد خدا محبوب تر است.
447. نمازگزار در خانه پادشاه جهان را می کوبد، و هر کس به کوبیدن ادامه دهد امید است در را به رویش بگشایند.
448. نخل های فروشده در گل که هنگام خشکسالی و تنگدستی ثمری می دهد چه خوش مالی است.
449. نماز واجب مانند ترازو است هر که تمام بدهد تمام می گیرد.
450. نیکی با پدر و مادر خیری است که پیش فرستاده می شود.
451. نقل حدیث موجب نسبت پیداکردن با پیغمبر (صلی الله علیه وآله) است.
452. نماز شب روشنایی روز است.
453. نجات در راستی است.
454. ناسپاس نعمتش دوام ندارد.
455. نزدیک شدن به اشرار زیان بخش است.
456. نور مؤمن از نماز شب است.
457. نرم ترین بستر برای خواب امنیت است.
458. نیکی بی مورد ظلم است.
459. داروی قلب رضایت به قضا و قدر است.
460. ناامیدی راحتی جان است.
461. دنیا متاعی است و بهترین متاع آن زن شایسته است.
462. دوستی با مردم نصف عقل است.
463. دین خدا مستقیم و آسان است.
364. دلال خیر مثل فاعل خیر است.
465. در دنیا چون غریب و مسافر زندگی کن و خود را جزء مردگان شمار.
466. دین سهل و ساده است.
467. در ساختن مصالح حرام به کار نبرید که مایه ویرانی است.
468. در هنگام شکست لذت ها را بسیار یادکن
469. دعا در حق غایب از هر دعایی زودتر مستجاب می شود.
470. دریغ داشتن علم جایز نیست.
471. دعا را سپر بلا کنید به هنگام نرمی دل دعا را غنیمت شمارید که رقت قلب رحمت است.
472. دعا بین اذان و اقامه رد نمی شود.
473. دعای مظلوم مستجاب است گرچه کافر باشد.
474. دعا اسلحه مؤمن است.
475. دعای روزه دار رد نمی شود.
476. دنیا زندان مؤمن و بهشت کافر است.
477. در دوران زندگی به دنیا خیر باش که خدا نسیم های رحمتی دارد که بر هر کس بخواهد می ورزد.
478. دوستی و دشمنی به ارث منتقل می شود.
479. دوام سلطنت در سایه عدالت است.
480. دوستی و علاقه زیاد انسان را کرو کور می کند.
481. دست دهنده بهتر از دست گیرنده است.
482. دست خدا هم راه جمعیت است.
483. دست خویش به جامه کسی که او را نمی شناسی پاک مکن.
484. دست هر چه را برداشت ضامن است تا رد کند.
485. دست شستن قبل از غذا فقر را برطرف کند و بعد از غذا غصه را.
486. گذشت دیده را روشن نماید.
487. در کارها از کتمان کمک گیرید مقاصد خود را آشکار نکنید تا بتوانید عملی کنید.
488. دنیا را با آخرت سوداکن تا سود ببری.
489. بیماران خود را با پرداخت صدقه درمان کنید** کتاب نصایح ترجمه کتاب المواعظ العددیه (تهذیب و تنظیم علی مشکینی اردبیلی ترجمه فاضل محترم جناب حاج میرزا احمد جنتی اصفهانی).

برگرفته از سایت دعاگو