در این پست از سایت ذکر و دعا و تعبیر خواب doa786.com خواص نوشتن لوح ذوالجلال و الاکرام بر درب خانه برای حفظ از دزد را قرار دادیم . نوشتن لوح و نقش ذکر ذوالجلال و الاکرام خواص و فضیلت فراوانی دارد . برای محفوظ ماندن و در امان ماندن خانه از شر دزد نوشتن این لوح و قرار دادن آن بر درب خانه فوق العاده مجرب است . سایت دعا 786 …
,ذوالجلال و الاکرام,ذوالجلال و الاکرام اردو,ذوالجلال و الاکرام یعنی چه,ذوالجلال و الاکرام در قرآن,ذوالجلال و الاکرام به چه معناست,ذوالجلال و الاکرام یعنی چی,ابجد ذوالجلال و الاکرام,ختم ذوالجلال و الاکرام,ذکر ذوالجلال و الاکرام,استغفرالله ذوالجلال و الاکرام,یا ذالجلال و الاکرام یعنی چه,معنی یا ذالجلال و الاکرام یعنی چه,یا ذوالجلال والاکرام یعنی چه,یا ذالجلال و الاکرام به چه معناست,ابجد ذالجلال والاکرام,خواص ذکر یا ذوالجلال و الاکرام,ذکر یا ذوالجلال و الاکرام,معنی ذکر یا ذوالجلال و الاکرام,استغفر الله ذالجلال و الاکرام
خواص ذکر یا ذوالجلال,خواص ذکر الاکرام,ذکر مجرب ذوالجلال و الاکرامم,آثار و برکات ذکر ذوالجلال و الاکرام,ذکر دفع دزد,ذکر محفوظ ماندن از دزد,ذکر در امان ماندن زا شر دزد,ذکر حفظ خانه و منزل از دزد
خواص نوشتن لوح ذوالجلال و الاکرام بر درب خانه برای حفظ از دزد
هر کس «ذوالجلال و الاکرام» را بر صندوق یا درب خانه در روز پنجشنبه نقش کند در ساعت مشتری، آن خانه از دزد محفوظ ماند.
«جلال» مصدر «جلیل» و «اکرام» مصدر «کرم» و بدین معنا است که خداوند مستحق آن است که مورد اجلال و بزرگى و اکرام باشد و نباید مورد انکار و کفر قرار گیرد. به گفته ابن عباس «ذوالجلال والاکرام» به معناى «ذوالعظمة والکبریاء» است.
«ذوالجلال» دو بار در قرآن آمده است که در هر دو مورد، «الاکرام» در پى آن ذکر شده است.
به گفته ابن عربى، بدان جهت خداوند «اکرام» را بر «جلال» عطف نمود که انسان هنگامى که وصف خداوند را به جلال و بزرگى بدون «اکرام» بشنود در او یأس و ناامیدى به وجود مى آید، از وصول به قرب خدا؛ زیرا خود را در قبال آن عظمت و جلال الهى چیزى نمى بیند؛ ولى خداوند با عطف نمودن «اکرام» بر «جلال» این توهّم را از انسان بیرون برد زیرا با جمع میان این دو صفت، معناى آن چنین است: خداوند گرچه بسیار باعظمت است ولى در عین حال بزرگى خود به انسان توجه داشته نسبت به او اکرام مى کند، آن هم از راه تفضّل و کرم خود.
اما این اسم در دو آیه زیر آمده و در هر دو مورد وصف خدا قرار گرفته است:
«وَیبْقَىٰ وَجْهُ رَبِّک ذُو الْجَلَالِ وَالْإِکرَامِ». (سوره الرحمن/ ۲۷)
«تَبَارَک اسْمُ رَبِّک ذِی الْجَلَالِ وَالْإِکرَامِ». (سوره الرحمن/ ۷۸)
فرخنده است اسم پروردگار بزرگوار و گرامى تو.
در این جا نکته اى را یادآور مى شویم :
این که واژه «ذو» از الفاظى است که در حالت رفع با واو «ذو» و در حالت نصب با الف «ذا» و در حالت جر با یاء به کار مى رود، اکنون باید دید که چرا در آیه نخست مرفوع (ذو الجلال) و در آیه دیگر به صورت مجرور (ذى الجلال) آمده است.
نکته آن این است که در آیه نخست وصف «وجه» است که مرفوع است، و در آیه دوم وصف «رب» است که مجرور مى باشد.
این از نظر ادبى روشن است، ولى از این جا مى توان به یک مطلب دیگر دست یافت و آن این که «وجه» در آیه نخست به معنى عضو خاصى (صورت) نیست، چنانکه «حشویه و سلفیه» مى اندیشند، بلکه به معنى ذات خداوند است، و در حقیقت «وجه» در آیه اول جایگزین «رب» در آیه دوم است، و ما به وسیله آیه دوم ابهام آیه نخست را برطرف مى کنیم. و طبعاً اضافه «وجه» به «رب» در آیه نخست اضافه بیانیه خواهد بود.
برگرفته از سایت ملکوتی ها
*******************************
بازنشر : سایت دعا 786 سایت بزرگ ذکر و دعا و فال و تعبیر خواب و باستان شناسی
اولین نفر باشید دیدگاهی ثبت میکند