در این پست از سایت ذکر و دعا و تعبیر خواب doa786.com چله گرفتن برای دیدن امام زمان,ختم مجرب دیدار با امام زمان را قرار دادیم . چله و ختم قوی و مجرب برای دیدن امام زمان . برای دیدار و ملاقات با حضرت مهدی موعود ولی عضر امام زمان (عج) در خواب می توان از ختم و چله های زیر استفاده کرد . سایت دعا 786 …
,چله امام زمان,چله امام زمان چیست,چله امام زمان نی نی سایت,چله امام زمان برای حاجت,چله امام زمان از نیمه شعبان,چله صلوات امام زمان,چله دیدن امام زمان,چله نماز امام زمان برای ازدواج,چله زیارت امام زمان,چله دعای امام زمان,چله نماز امام زمان نی نی سایت,چله برای دیدن امام زمان نی نی سایت,چله نماز امام زمان برای ازدواج نی نی سایت,چله صلوات امام رضا نی نی سایت,چله گرفتن برای دیدن امام زمان,چله ای برای دیدن امام زمان,چله زیارت عاشورا برای دیدن امام زمان,چله آیه نور برای دیدن امام زمان,چله زیارت عاشورا امام زمان,چله زیارت عاشورا برای امام زمان,چله دعای سلامتی امام زمان
چله دیدن امام زمان,ختم دیدن امام زمان,ختم و چله دیدن امام زمان,طریقه ختم برای دیدار با امام زمان,روش و نحوه چله ملاقات با امام زمان
چله گرفتن برای دیدن امام زمان,ختم مجرب دیدار با امام زمان
یکی از سوالات نسل جوان این است که آیا می توان قبل از ظهور به دیدار امام زمان مشرف شد
برای پاسخ به این سوال ابتدا باید بدانیم كه وظیفه و تكلیف ما در عصر غیبت كبرى، زمینه سازى براى ظهور و قیام امام زمان(عج) و آمادگى براى همراهى با او، ترویج و تبلیغ آرمان هاى والاى امام (علیه السلام) ، هم سنخى و ارتباط روحى و قلبى با آن حضرت، عمل به دستورات دینى، شناخت خواسته هاى او از ما و رفع موانع ظهور است.
دوران ما، عصر انتظار پویا و سازنده است و معناى آن چشم به راه بودن، دعا كردن، صبر و تحمّل داشتن و تقویت ایمان و یقین است. ما از این طریق مى توانیم ارتباط روحى و قلبى عمیقى با امام (علیه السلام) برقرار سازیم و همیشه و در همه جا، به فكر و یاد او باشیم و براى سلامتى و فرج آن حضرت دعا كنیم. بر این اساس در كتاب هاى معتبر روایى، سفارش و دستورى مبنى بر زیارت و ملاقات با امام زمان(عج) نرسیده است. چنین خواسته اى، خارج از وظایف ما و الزامات غیبت كبرى است و حتّى با آن منافات دارد.
آرى اگر درخواست ملاقات با حضرت در عصر غیبت، به جهت بهره مندى از وجود او و مورد عنایت خاص او قرار گرفتن است، مطلوب و پسندیده است و چنانچه همراه با اخلاص، ورع، معرفت، تسلیم و عشق باشد، عنایاتى به انسان خواهد شد و به كمالاتى دست خواهد یافت.
اصل امكان تشرّف به خدمت حضرت مهدى(عج)، به نصّ خاصّى ثابت نشده، جز به تواتر اجمالى كه از ادّعاى صالحان و عالمان (داستان هاى دیدار)، به دست آمده است ؛ آنچه از چله ها و ختم ها و اذكار در كتاب هایى دیده مى شود كه اهلیّت تألیف ندارند، اصلى ندارد. زیرا بناى اصلى بر غیبت است، نه بر رؤیت ؛ البته دیدن ممكن است ؛ ولى به شرط اقتضاى مصلحت. آن هم امرش به دست امام(عج) است، نه به خواسته من و شما!! پس نباید پى این و آن رفت و درخواست ختم و چله و راه كرد كه هر چه گفته شود، بى اصل است! كسانى كه رسیده اند، با این ختم ها و چله ها نرسیده اند!!
ممكن است برخى از روى خلوص، عملى را شروع كرده باشند و مدّتى ادامه داده اند و بسیار جدیّت كرده اند (از روى رجا و امید) ؛ بدون اینكه نظرى به ختم داشته باشند یا آن را چلّه حساب كنند و چون جدیّت بسیار كرده اند، عاقبت برقِ لطف جستن كرده و شامل حال ایشان شده است. مانند اینكه شخصى، احیانا در شب هاى چهارشنبه به مسجد سهله رفته و براى انجام دادن عمل مخصوصى كه در شب چهارشنبه رسیده، در آنجا حاضر شده است ؛ به این امید كه شاید به ملاقات مشرّف شود، چند مدّتى این رنج را به خود داده تا اینكه بالاخره نایل شده است و چون او، از این راه به مقصود رسیده، دیگران نیز به طمع افتاده اند!! كم كم آن را به صورت چله در آورده اند و پس از مدّتى شهرت یافته كه: «هر كس چهل شب چهارشنبه به مسجد سهله برود، امام خود را خواهد دید» ؛ كم كم عمل مجرّب خوانده شده و… در حالى كه این هیچ موضوعیّت و سندى ندارد. آرى به وسیله عمل و جدیّت، با صفاى باطن و نیّت پاك و عمل صالح، مى توان به خدمت امام(عج) رسید ؛ به شرط اینكه نظر علیّت به آن نداشته باشد ؛ یعنى، این طور نباشد كه عمل خود را علّت بداند كه در آن تخلّف نخواهد بود ؛ زیرا عمل و جدیّت مقتضى است، علّت نیست بلكه باید به قصد رجا باشد و به شرط اینكه اعمالش مطابق دستور شرع و صلاح و تقوایش مورد پسند باشد.
اظهار اشتیاق:
اظهار علاقه و اشتیاق به دیدار آن بزرگوار، از نشانه هاى دوستان و موالیان آن حضرت است و در خوبى و استجابت آن تردیدى نیست چون در دعاها، این معنا آمده است
چه خوب سروده اند:
قلبى الیك من الأشواق محترق
و دمعُ عینى من الآماق مُندفق
الشوق یُحرقُنى و الدمعُ یُغرقِنى
فهل رأیت غریقا و هو محتَرقُ
* * *
ز آتش دل سوزم و در سیل اشكم غوطه ور
كس غریقى همچو من دیده در آتش شعله ور
شوق روى انورت آرد شگفتى ها به بار
از ظهور طلعتت گردد زمستان ها بهار
شوق دیدار یار را شاید نتوان براى همگان یك وظیفه شمرد ؛ این وظیفه عاشقى است ؛ این تكلیف سوختگان هجران است. آن كس كه فراق حضرت مهدى(عج) بى تابش كرده ؛ آن كس كه دورى رخ زیباى یوسف فاطمه علیهاالسلام، خواب را از چشمانش گرفته و آن كس كه غیبت مولایش راحت و آرامش و آسایش را از او سلب كرده، به چیزى جز دیدار نمى اندیشد:
«عزیزُ عَلَىّ اَن اَرَى الخلق و لاترى» ؛ «بر من دشوار است كه مردم را ببینم اما تو دیده نشوى».
مولایمان امیر مؤمنان (علیه السلام) نیز – با اینكه دو قرن پیش از تولّد امام مهدى(عج) مى زیست – اظهار اشتیاق به دیدارش داشت ؛ چنان كه در حدیثى آمده است: امام على (علیه السلام) پس از آنكه قسمتى از صفات و نشانه هاى او را بیان فرمود و به بیعت با او و اجابت دعوتش، امر كرد ؛ فرمود: «آه و به سینه اش اشاره كرد و شوق دیدارش را اظهار داشت».
در حدیثى دیگر از احمد بن ابراهیم نقل شده كه مى گوید:
«به جناب ابو جعفر محمد بن عثمان، اشتیاقم را به دیدار مولایمان بیان كردم ؛ به من فرمود: با وجود اشتیاق مایل هستى او را ببینى؟! گفتم: آرى، فرمود: خداوند پاداش شوق تو را عنایت فرماید و دیدن رویش را به آسانى و عافیت، به تو روزى كند! ابوعبداللّه ! التماس نكن كه او را ببینى ؛ زیرا در ایام غیبت، به او اشتیاق دارى و درخواست مكن كه با او همنشین گردى كه این از عزایم الهى است و تسلیم بودن به آن بهتر است ؛ ولى با زیارت به سوى او توجّه كن…».
بر این اساس نیك و پسندیده بودن اشتیاق به آن حضرت، امر واضح و روشنى است ؛ زیرا این از لوازم محبّت است كه از دوستان جدا نمى گردد و عبارت «خداوند پاداش شوق تو را عنایت فرماید»، اشاره به ثواب ارزنده اى است كه بر آن مترتّب مى شود.
اینكه در روایت آمده است:
«اى ابوعبداللّه التماس مكن كه او را ببینى…»، منظور دیدن آن حضرت به گونه امامان گذشته است ؛ یعنى، هر وقت خواسته باشى، این امر برایت فراهم باشد. جمله «به او اشتیاق دارى…»، در حقیقت، امر به شوق دیدار آن حضرت است و بر فضیلت اشتیاق اهلِ اخلاص به دیدار آن حضرت دلالت مى كند. این اظهار اشتیاق و علاقه، منافاتى با درخواست دیدار آن حضرت با عافیت و ایمان ندارد و درخواست و دعا غیر از چله نشینى و ختم گرفتن و… است.
در دعاى عهد از خداوند مى خواهیم:
«اللّهُم أرنى الطلعة الرَّشیدة و الغُرَّة الحمیدة»
«بار خدایا! آن طلعت رشید و آن چهره نازنین را به من بنماى…».
در دعایى دیگر مى گوییم:
«اللّهم انّى اسئلك اَن تُرینى ولىَّ امرك ظاهرا نافذَ الامَر…»
«بار خدایا! از تو مسئلت دارم كه ولىّ امرت را به من بنمایانى، در حالى كه فرمانش نافذ باشد…».
البته منظور از این دعاها و درخواست ها، مى تواند دیدار و مشاهده آن حضرت در عصر ظهور و اشتیاق به همراهى و نصرت او باشد. این را هم باید بدانیم كه – به فرض صحّت این دعاها و حكایات نقل شده در رابطه با ملاقات و مشاهده حضرت – تشرّف به محضر حجّت حقّ و آیت عظماى الهى بر روى زمین، به آسانى و به طور عادى، امكان پذیر نیست و شرایط دشوار و طاقت فرسایى دارد.
مهم ترین شرط، رفع موانع و حجاب هایى است كه بین انسان و امام زمانش وجود دارد و او را دلبسته مادیات، شهوات، نفسانیات و… مى كند. در داستان تشرّف على بن مهزیار آمده است كه او نوزده بار به عزم زیارت امام مهدى(عج) به سفر حج مشرّف شد ؛ ولى توفیقى به دست نیاورد ؛ تا اینكه در سفر بیستم، لطف الهى شامل حال او گردید و با اذن و اراده امام توفیق دیدار یافت. وقتى كه قاصد مى خواست على بن مهزیار را به محضر امام ببرد، پرسید: چه مى خواهى و دنبال چه مى گردى؟! وى جواب داد: من به دنبال امامى هستم كه محجوب و غایب از دیده ها است «ارید الامام المحجوب عن العالم»! قاصد گفت: پاسخ اشتباهى دادى ؛ چه كسى مى گوید كه حضرت محجوب از عالم است؟ بلكه این اعمال بد شما او را محجوب كرده است «و ما هو المحجوبُ عن العالم و لكن حَجَبه سوءُ اعمالِكم» و نمى توانید به محضرش بشتابید؟
خود على بن مهزیار نقل مى كند كه امام زمان(عج) علّت عدم توفیق دیدار را چنین دانسته بود: «لا و لكنّكُم كَثَّرتُم الأموالَ و تَجَبَّرتُم على ضُعفاء المؤمنین و قطّعتم الرّحم الّذى بینكم فاَىُّ عُذر لَكُم؟» ؛ «شما اموالتان را زیاد كردید و بر مؤمنان ضعیف كبر و بزرگى نمودید و قطع رحم كردید ؛ پس هیچ عذرى براى شما نیست». مهم تر از این، كسب لیاقت و شایستگى در پرتو تهذیب و تزكیه نفس و در نتیجه جلب رضایت و عنایت الهى است. اگر لطف و كرامت آفریدگار شامل حال انسان گردد، پرده ها و حجاب ها زایل و رخساره ماه محمّدى (صلی الله علیه وآله) وسلم نمایان مى شود ؛ چنان كه ابن طاووس خطاب به فرزندش سید محمد مى نویسد: «اعلم انّ الطریقَ الى امامك مفتوحُ لمن یُریُد اللّه عزّوجل كرامَتَه علیه» ؛ «راه به سوى امامت گشوده است ؛ بر كسانى كه خداوند اراده كرده، آنان را گرامى مى دارد».
در داستان تشرّف علامه حلّى به محضر امام زمان(عج) آمده است: «علامه حلّى در شبى از شب هاى جمعه تنها به زیارت قبر مولایش ابى عبداللّه الحسین (علیه السلام) مى رفت. ایشان بر حیوانى سوار بود و تازیانه اى براى راندن آن در دست داشت. اتفاقا در اثناى راه شخص پیاده اى در لباس اعراب به او برخورد كرد و با ایشان همراه شد. در بین راه شخص عرب مسئله اى را مطرح كرد، علامه حلّى(ره) متوجه شد كه این مرد عرب، انسانى است عالم و با اطلاع ؛ بلكه كم مانند و بى نظیر، لذا بعضى از مشكلات خود را از ایشان سؤال كرد تا ببیند چه جوابى براى آنها دارد، با كمال تعجب دید آن مرد حلاّل مشكلات و معضلات و كلید معماها است. باز مسائلى را كه بر خود مشكل دیده بود ؛ سؤال نمود و از شخص عرب جواب گرفت و خلاصه متوجّه شد كه این شخص علامه دهر است. چون ایشان تا به آن وقت كسى را مثل خودش ندیده بود و خودش هم كه در آن مسائل متحیر بود. بالاخره در اثناء سؤال ها، مسئله اى مطرح شد، او در آن به خلاف نظر علامه حلّى فتوا داد. ایشان قبول نكرد و گفت: این فتوا بر خلاف اصل و قاعده است و دلیل و روایتى كه مدرك آن باشد، نداریم. آن جناب فرمود: «دلیل این حكم كه من گفتم حدیثى است كه شیخ طوسى در كتاب تهذیب نوشته است».
علامه گفت: چنین حدیثى در تهذیب نیست و به یاد ندارم دیده باشم كه شیخ طوسى یا غیر او نقل كرده باشند. آن مرد فرمود: «آن نسخه از كتاب تهذیب را كه تو دارى از ابتدایش فلان مقدار صفحه را بشمار، در فلان صفحه و فلان سطر حدیث را پیدا مى كنى». علامه با خود گفت: شاید این شخص كه در ركاب من مى آید، مولاى عزیزم حضرت بقیّة اللّه روحى فداه باشد، لذا براى اینكه واقعیّت امر برایش معلوم شود، پرسید: آیا ملاقات با حضرت صاحب الزّمان(عج) امكان دارد یا نه؟ در همین حال تازیانه از دست او افتاد و آن شخص خم شد و آن را برداشت و با دست با كفایت خود در دست علامه گذاشت و در جواب پرسش او فرمود: «چطور نمى توان او را دید و حال آنكه الان دست او در دست تو است؟»
همین كه علامه این كلام را شنید، بى اختیار خود را از روى حیوانى كه بر آن سوار بود، بر پاهاى آن امام مهربان انداخت تا پاى مباركشان را ببوسد و از كثرت شوق بى هوش گردید. وقتى به هوش آمد كسى را ندید و افسرده و ملول گشت. بعد از این واقعه وقتى به خانه خود بازگشت، كتاب تهذیب خود را ملاحظه كرد و حدیث را در همان جایى كه آن بزرگوار فرموده بود، مشاهده نمود. پس در حاشیه كتاب تهذیب خود نوشت: این حدیثى است كه مولایم صاحب الامر(عج) مرا به آن خبر دادند و حضرتش به من فرمودند: «در فلان صفحه و فلان سطر مى باشد».
آقا سیّد محمّد، صاحب مفاتیح الاصول فرمود: من آن كتاب را دیدم و در حاشیه آن به خط علامه مضمون این جریان را مشاهده كردم».
نمونه دیدار كنندگان:
در رابطه با دیدار عده اى از شیعیان با امام زمان(عج) داستان هاى زیادى نقل شده كه نمى توان به راحتى از آنها چشم پوشید و آنها را نادیده گرفت ؛ به عنوان نمونه: حضرت مهدى(عج) در شهر سامرا، اسماعیل هرقلى را شفا مى بخشد و به او خبر مى دهد كه به زودى خلیفه ستمكار عباسى، به او مبلغ بزرگى خواهد داد و به او هشدار مى دهد كه نپذیرد.
آن حضرت، در نجف اشرف، مرد مسلول و گرفتارى را به دیدار خویش مفتخر مى سازد و بیمارى سخت را بر طرف مى كند و به او خبر مى دهد كه به آرزویش خواهد رسید.
آن حضرت در تنگناها، به فریادشان مى رسد، شرّ دشمنان را از آنان بر طرف مى سازد و به آنان از توطئه ها، حیله ها و نقشه هایى كه براى اذیّت و آزارشان مى كشند، خبر مى دهد. آن گاه به صورت ناگهانى، از برابر دیدگانشان پنهان مى گردد تا غیبت او به صورت ناگهانى دلیل این باشد كه او همان مهدى(عج) است نه دیگرى.
در بعضى منابع معتبر، جریان ملاقات عده اى از صالحان و عالمان نقل شده كه به اسامى آنان اشاره مى شود:
ابراهیم بن ادریس ابو احمد، ابراهیم بن عبده نیشابورى، ابراهیم بن محمد تبریزى، ابراهیم بن مهزیار ابواسحاق اهوازى، احمد بن اسحاق بن سعد اشعرى، احمد بن حسین بن عبدالملك ازدى، احمد بن عبداللّه هاشمى، احمد بن هلال ابوجعفر عبرتایى، احمد بن محمدبن مطهّر ابو على، اسماعیل بن على نوبختى ابوسهل، ابو عبداللّه بن صالح، ابو محمد حسن بن وجناء نصیبى، حكیمه خاتون (دختر امام جواد)، الزهرى، رشیق صاحب المادرانى، ابوالقاسم الروحى، على بن ابراهیم بن مهزیار اهوازى، على بن محمد شمشاطى، غانم ابو سعید هندى، ابوعمر و عثمان سعید عمرى، محمد بن احمد انصارى، ابو نعیم زیدى، محمد بن اسماعیل بن موسى الكاظم، محمد بن جعفر ابوعباس حمیدى، محمدبن حسن بن عبیداللّه تمیمى زیدى، محمد بن صالح بن على بن محمد و…
جالب تر اینكه دانشمند بزرگى چون ابن عربى نیز ادعاى ملاقات و دیدار با امام (علیه السلام) را كرده است.
وى مى گوید: «براى ولایت محمدیه – كه تنها اختصاص به شریعت نازل شده بر [حضرت] محمّد (صلی الله علیه وآله) وسلم دارد – نشانه خاصى هست… همانا او در زمان ما متولّد شده و من نیز او را دیدم و با او همنشین شدم و نشانه خاتمیت را در او دیدم. هیچ ولىّ اى بعد از او نیست ؛ مگر اینكه به او رجوع مى كند، همچنان كه هیچ پیامبرى بعد از محمد (صلی الله علیه وآله) وسلم نیست، مگر اینكه به او رجوع كند»
وى در جاى دیگرى از كتاب فتوحات مكیّه مى گوید: «اما نشان ولایت محمدیه از آنِ مردى از عرب است كه از شریف ترین اصل و نسب برخوردار است. او در همین زمان ما موجود است. من در سال 595 ه .ق با او آشنا شدم و نشانه اى را كه او دارا است دیدم ؛ همان نشانه اى كه [حضرت] حقّ آن را از دید بندگانش پوشیده داشته و براى من در شهر فاس آشكار ساخت و دریافتم كه او خاتم ولایت است…»
در قرن هاى بعد نیز بزرگان، صالحان و علماى وارسته اى به محضر امام زمان(عج) مشرّف شده كه تردیدى در بیشتر این دیدارها و ملاقات ها وجود ندارد.
برخى از این افراد رستگار عبارت اند از: ابن طاووس، علامه بحرالعلوم، مقدّس اردبیلى، علامه حلّى، آیة اللّه مرعشى نجفى، آیه اللّه نمازى شاهرودى، حاج على بغدادى، ابو راجح حمّامى، سید مهدى قزوینى، آیه اللّه امین عاملى، ملا هاشم قزوینى، شیخ حسنعلى نخودكى، شیخ مرتضى انصارى، آیه اللّه بهاءالدینى، شیخ حرّ عاملى، شیخ محمد تقى بافقى و… .
داستان تشرّفات این بزرگان در منابع معتبر نقل شده و مطالعه شرح حال آنان و نحوه ملاقاتشان با امام زمان(عج)، نشانگر درستى این دیدارها است ؛ به خصوص آنكه بسیارى از این حكایت ها، بعد از وفات آنان نقل شده است و در اكثر موارد این عنایت و تفضّل خود امام (علیه السلام) بوده كه شامل حال آنان گردیده است.
چنان كه خود آن حضرت مى فرماید: «ما بر اوضاع و اخبار شما و جامعه شما، به خوبى آگاهیم و چیزى از اخبار شما بر ما پوشیده نمى ماند «فانّ نحیط علما بانبائكم و لا یعزب عنّا شى ء من اخباركم» ؛ ما از سرپرستى و رسیدگى به كارهاى شما، كوتاهى نورزیده و یاد شما را از صفحه خاطر خویش نزدوده ایم كه اگر جز این بود، امواج سختى ها بر شما فرود مى آمد و دشمنان كینه توز، شما را ریشه كن مى ساختند «انّا غیر مهملین لمراعاتكم و لا ناسین لذكركم و لو لا ذلك لنزل بكم اللأوّاء». ما پشت سر مؤمنان شایسته كردار، به وسیله نیایش و راز و نیازى كه از فرمانرواى آسمان ها و زمین پوشیده نمى ماند، آنان را حفاظت و نگه دارى مى كنیم «لأنّا من وراء حفظهم بالدّعا الّذى لا یحجب عن ملك الأرض و السماء». اگر شیعیان ما – كه خداوند آنان را در فرمان بردارى خویش توفیقشان ارزانى دارد – به راستى در راه وفاى به عهدى كه بر دوش دارند، همدل و هماهنگ بودند، هرگز سعادت دیدار ما از آنان به تأخیر نمى افتاد و سعادت دیدار ما زودتر روزى آنان مى گشت «و لو اَنّ اَشیاعنا – وفّقهم اللّه لطاعته – على اجتماع من القلوب فى الوفاء بالعهد علیهم… لمّا تأخّر عنهم الیمن بلقائنا»
,ختم دیدن امام زمان,ختم برای دیدن امام زمان,ختم دعای سلامتی امام زمان,ختم امام زمان نی نی سایت,ختم امام زمان برای ازدواج نی نی سایت,ختم قران هدیه به امام زمان نی نی سایت,ختم قران هدیه به مادر امام زمان نی نی سایت,ختم های مجرب امام زمان,ختم های مجرب توسل به امام زمان,ختم صلوات برای امام زمان,ختم صلوات برای امام زمان نی نی سایت,ختم صلوات برای امام رضا,ختم صلوات برای سلامتی امام زمان,ختم صلوات برای مادر امام زمان,ختم صلوات برای ظهور امام زمان,عکس ختم صلوات برای امام زمان,ثواب ختم صلوات برای امام زمان,طرح ختم صلوات برای امام زمان,ختم صلوات خاصه امام زمان,دعا برای دیدن امام زمان عج,دعا برای دیدن امام زمان در خواب,بهترین دعا برای دیدن امام زمان,ختم مجرب به امام زمان,ختم مجرب توسل به امام زمان,ختم مجرب توسل به مادر امام زمان,ختم نماز امام زمان,طرز خواندن نماز امام زمان ع,خواندن نماز امام زمان چگونه است,خواندن نماز امام زمان در روز سه شنبه,خواندن نماز امام زمان در روز جمعه,خواندن نماز امام زمان در خانه,خواندن نماز امام زمان به چه صورت است,خواندن نماز امام زمان نشسته,ختم حرز امام زمان,طرح ختم صلوات برای ظهور امام زمان,متن ختم صلوات برای ظهور امام زمان,ختم صلوات برای سلامتی و ظهور امام زمان عج
برگرفته از سایت ملکوتی ها
*******************************
بازنشر : سایت دعا 786 سایت بزرگ ذکر و دعا و فال و تعبیر خواب و باستان شناسی
