متن کامل دعای سمات با معنی + خواص و فضیلت خواندن دعای سمات
خواص و فضیلت دعای سمات در سایت دعا 786
در این پست از سایت ذکر و دعای doa786.com متن کامل دعای سمات با معنی + خواص و فضیلت خواندن دعای سمات را قرار دادیم . دعای سمات یکی از دعاهای عظیم الشان و پرفضیلت می باشد . از خواص و فضیلت دعای سمات می توان به برآورده شدن حاجت و خواسته ها اشاره کرد …
متن کامل دعای سمات با معنی + خواص و فضیلت خواندن دعای سمات,دعای سمات چیست,آثار و برکات دعای سمات,خواص خواندن دعای سمات,متن دعای سمات با معنی,دعای سمات برای حاجت روایی
متن کامل دعای سمات با معنی + خواص و فضیلت خواندن دعای سمات
اَللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الْعَظِيمِ الْأَعْظَمِ (الْأَعْظَمِ) الْأَعَزِّ الْأَجَلِّ الْأَكْرَمِخدايا از تو درخواست مى كنم به نام بزرگ تو آن نام كه بسى بزرگتر و با عزت و جلال و گراميترين نامهاستالَّذِي إِذَا دُعِيتَ بِهِ عَلَى مَغَالِقِ أَبْوَابِ السَّمَاءِ لِلْفَتْحِ بِالرَّحْمَةِ انْفَتَحَتْآن نامى كه هرگاه به آن خوانده شوى براى گشايش درهاى بسته آسمان به رحمت و بركت گشوده گرددوَ إِذَا دُعِيتَ بِهِ عَلَى مَضَائِقِ أَبْوَابِ الْأَرْضِ لِلْفَرَجِ انْفَرَجَتْو هرگاه خوانده شوى بر مشكلات و تنگناهاى حوادث روى زمين به فراخى و سهولت مبدل گرددوَ إِذَا دُعِيتَ بِهِ عَلَى الْعُسْرِ لِلْيُسْرِ تَيَسَّرَتْو چون خوانده شوى بر هر كار دشوار عالم سهل و آسان گرددوَ إِذَا دُعِيتَ بِهِ عَلَى الْأَمْوَاتِ لِلنُّشُورِ انْتَشَرَتْو چون براى زنده شدن مردگان به آن نام خوانده شوى همه زنده شوندوَ إِذَا دُعِيتَ بِهِ عَلَى كَشْفِ الْبَأْسَاءِ وَ الضَّرَّاءِ انْكَشَفَتْو چون براى دفع غم و درد و مصيبتها خوانده شوى همه برطرف شودوَ بِجَلاَلِ وَجْهِكَ الْكَرِيمِ أَكْرَمِ الْوُجُوهِ وَ أَعَزِّ الْوُجُوهِ الَّذِي عَنَتْ لَهُ الْوُجُوهُو سوگند به جلال ذات بزرگوارت كه مكرمترين و با عزتترين ذوات است و گردنكشان عالم پيشش ذليلوَ خَضَعَتْ لَهُ الرِّقَابُ وَ خَشَعَتْ لَهُ الْأَصْوَاتُ وَ وَجِلَتْ لَهُ الْقُلُوبُ مِنْ مَخَافَتِكَو خاضع و از هيبتش خاموش شود صداهاى هر ذى صوتى است و دلها (ى اهل دل) از ترس او هراسان استوَ بِقُوَّتِكَ الَّتِي بِهَا تُمْسِكُ السَّمَاءَ أَنْ تَقَعَ عَلَى الْأَرْضِ إِلاَّ بِإِذْنِكَ وَ تُمْسِكُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ أَنْ تَزُولاَو قسم به قدرتت كه آسمان را از افتادن بر زمين نگاه مى دارد جز آنكه اراده تو باشد و آسمانها و زمين را از زوال و فنا حفظ مى كندوَ بِمَشِيَّتِكَ الَّتِي دَانَ (كَانَ) لَهَا الْعَالَمُونَ وَ بِكَلِمَتِكَ الَّتِي خَلَقْتَ بِهَا السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَسوگند به مشيت كه جهانها در مقابلش پست و مطيع است و به كلمه (كن) مشيت فعليه ات كه زمين و آسمانها را بدان خلق كردىوَ بِحِكْمَتِكَ الَّتِي صَنَعْتَ بِهَا الْعَجَائِبَ وَ خَلَقْتَ بِهَا الظُّلْمَةَ وَ جَعَلْتَهَا لَيْلاً وَ جَعَلْتَ اللَّيْلَ سَكَناً (مَسْكَناً)و به حكمت بالغه ات كه (اسرار) عجائب عالم را بدان آفريدى و هم به حكمتت تاريكى را شب عالم قرار دادى و زمان آرامش خلق كردىوَ خَلَقْتَ بِهَا النُّورَ وَ جَعَلْتَهُ نَهَاراً وَ جَعَلْتَ النَّهَارَ نُشُوراً مُبْصِراًو روشنى را روز جهان ساختى و سبب بينش براى كار و جنبش مخلوقات گردانيدىوَ خَلَقْتَ بِهَا الشَّمْسَ وَ جَعَلْتَ الشَّمْسَ ضِيَاءًو خورشيد را بدان حكمت آفريدى و آن را فروزان كردىوَ خَلَقْتَ بِهَا الْقَمَرَ وَ جَعَلْتَ الْقَمَرَ نُوراًو ماه را آفريدى و آن را تابان ساختىوَ خَلَقْتَ بِهَا الْكَوَاكِبَ وَ جَعَلْتَهَا نُجُوماً وَ بُرُوجاً وَ مَصَابِيحَ وَ زِينَةً وَ رُجُوماًو ستارگان را بدان آفريدى و آن كرات نور را به قسمتهايى مقدور و بروجى مخصوص معين كردى و چراغها نمودى و زيور و رجم اوهام خلق ساختىوَ جَعَلْتَ لَهَا مَشَارِقَ وَ مَغَارِبَ وَ جَعَلْتَ لَهَا مَطَالِعَ وَ مَجَارِيَ وَ جَعَلْتَ لَهَا فَلَكاً وَ مَسَابِحَو مشرق و مغربها براى آن مقرر فرمودى و محل طلوع و سير آن را و مدار حركت و شناورى آنها را در اين درياى بيكران تعيين كردىوَ قَدَّرْتَهَا فِي السَّمَاءِ مَنَازِلَ فَأَحْسَنْتَ تَقْدِيرَهَا وَ صَوَّرْتَهَا فَأَحْسَنْتَ تَصْوِيرَهَاو در آسمان منازل و مدارج هر يك منظم داشتى و همه را نيكو مقدر ساختى و به صورتهاى زيبا آفريدىوَ أَحْصَيْتَهَا بِأَسْمَائِكَ إِحْصَاءً وَ دَبَّرْتَهَا بِحِكْمَتِكَ تَدْبِيراً وَ أَحْسَنْتَ (فَأَحْسَنْتَ) تَدْبِيرَهَاو به نامهاى مبارك خود آنها را كاملا بشمار آوردى و به حكمت و عنايتت به نيكوترين تدبير نظام فلك را منظم نمودىوَ سَخَّرْتَهَا بِسُلْطَانِ اللَّيْلِ وَ سُلْطَانِ النَّهَارِ وَ السَّاعَاتِ وَ عَدَدِ (وَ عَرَّفْتَ بِهَا عَدَدَ) السِّنِينَ وَ الْحِسَابِو دو آيت بزرگ شب و روز (به حركتى منظم) مسخر كردى اوقات و شماره (ماه و) سال را و حساب كار را بدان منوط ساختىوَ جَعَلْتَ رُؤْيَتَهَا لِجَمِيعِ النَّاسِ مَرْأًى وَاحِداًو همه خلق را در ديدن آن يكسان قرار دادىوَ أَسْأَلُكَ اللَّهُمَّ بِمَجْدِكَ الَّذِي كَلَّمْتَ بِهِ عَبْدَكَ وَ رَسُولَكَ مُوسَى بْنَ عِمْرَانَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فِي الْمُقَدَّسِينَو باز اى خدا از تو درخواست مى كنم به مجد و عظمتت كه به آن در ميان ملائكه قدوسى با بنده و رسولت موسى بن عمران عليه السلام سخن گفتىفَوْقَ إِحْسَاسِ (أَحْسَاسِ) الْكَرُوبِينَ (الْكَرُوبِيِّينَ) فَوْقَ غَمَائِمِ النُّورِ فَوْقَ تَابُوتِ الشَّهَادَةِ فِي عَمُودِ النَّارِدر مقامى فوق ادراك فرشتگان كروبى و فوق ابرها و حجابهاى نور و فوق صندوق شهادت در جلوش عمود آتش مانند چراغ در شب روشن می كردىوَ فِي طُورِ سَيْنَاءَ وَ فِي (إِلَى) جَبَلِ حُورِيثَ فِي الْوَادِ الْمُقَدَّسِ فِي الْبُقْعَةِ الْمُبَارَكَةِو هم در كوه طور سيناء و در كوه حوريث كه نخستين بار آنجا بموسى وحى فرستادى در وادى مقدس در بقعه مباركهمِنْ جَانِبِ الطُّورِ الْأَيْمَنِ مِنَ الشَّجَرَةِ وَ فِي أَرْضِ مِصْرَ بِتِسْعِ آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ وَ يَوْمَ فَرَقْتَ لِبَنِي إِسْرَائِيلَ الْبَحْرَطور ايمن (با موسى) از اين درخت معهود تكلم فرمودى و باز در سرزمين مصر با نه معجزه روشن معروف و باز روزى كه دريا را براى بنى اسرائيل شكافتىوَ فِي الْمُنْبَجِسَاتِ الَّتِي صَنَعْتَ بِهَا الْعَجَائِبَ فِي بَحْرِ سُوفٍ وَ عَقَدْتَ مَاءَ الْبَحْرِ فِي قَلْبِ الْغَمْرِ كَالْحِجَارَةِو باز در جوشش و انفجار (دوازده چشمه آب از سنگ) كه معجزات عجيبى در درياى سوف هويدا ساختى و آب را در لجه دريا مانند سنگ منجمد گردانيدىوَ جَاوَزْتَ بِبَنِي إِسْرَائِيلَ الْبَحْرَ وَ تَمَّتْ كَلِمَتُكَ الْحُسْنَى عَلَيْهِمْ بِمَا صَبَرُواو بنى اسرائيل را از آن (دريا) مانند خشكى بگذارنيدى و كلمه نيكوى (حسن قضاى) خود را درباره آن قوم بواسطه صبر و ثبات آنها در دين خدا كامل فرمودىوَ أَوْرَثْتَهُمْ مَشَارِقَ الْأَرْضِ وَ مَغَارِبَهَا الَّتِي بَارَكْتَ فِيهَا لِلْعَالَمِينَ وَ أَغْرَقْتَ فِرْعَوْنَ وَ جُنُودَهُ وَ مَرَاكِبَهُ فِي الْيَمِو آنها را وارث و مالك شرق و غرب زمين (مصر و شامات) كه با بركت بر اهل عالم است گردانيدى و فرعون و سپاه و مركبها و قومش را غرق درياى هلاك ساختىوَ بِاسْمِكَ الْعَظِيمِ الْأَعْظَمِ (الْأَعْظَمِ) الْأَعَزِّ الْأَجَلِّ الْأَكْرَمِو باز سوگند به نامبزرگت و بزرگتر و با عزت و جلالتر و گراميترين نامتوَ بِمَجْدِكَ الَّذِي تَجَلَّيْتَ بِهِ لِمُوسَى كَلِيمِكَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فِي طُورِ سَيْنَاءَو به آن نور مجد و عظمتت كه براى موسى كليمت عليه السلام به طور سينا تجلى كردىوَ لِإِبْرَاهِيمَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ خَلِيلِكَ مِنْ قَبْلُ فِي مَسْجِدِ الْخَيْفِو پيش از او براى ابراهيم خليلت عليه السلام در مسجد خيف تجلى كردىوَ لِإِسْحَاقَ صَفِيِّكَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فِي بِئْرِ شِيَعٍ (سَبْعٍ)و براى اسحق صفى با خلوصت عليه السلام در چاه شيع تجلى كردىوَ لِيَعْقُوبَ نَبِيِّكَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فِي بَيْتِ إِيلٍ وَ أَوْفَيْتَ لِإِبْرَاهِيمَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ بِمِيثَاقِكَو براى يعقوب پيغمبرت عليه السلام در بيت ايل تجلى كردى و به آن مجد و عظمت كه بدان براى ابراهيم خليل وفاى به عهد و ميثاق نمودىوَ لِإِسْحَاقَ بِحَلْفِكَ وَ لِيَعْقُوبَ بِشَهَادَتِكَ وَ لِلْمُؤْمِنِينَ بِوَعْدِكَ وَ لِلدَّاعِينَ بِأَسْمَائِكَ فَأَجَبْتَو براى اسحق عليه السلام به سوگند و براى يعقوب به گواهى و براى مؤمنان عالم به وعده هايت وفا كردى و براى دعا كنندگان به نامهاى مباركت اجابت فرمودىوَ بِمَجْدِكَ الَّذِي ظَهَرَ لِمُوسَى بْنِ عِمْرَانَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ عَلَى قُبَّةِ الرُّمَّانِ (الزَّمَانِ) (الْهَرْمَانِ)و به آن مجد و عظمتت كه بر موسى بن عمران عليه السلام در (جايگاه عبادتش) قبه رمان پديد آمدوَ بِآيَاتِكَ الَّتِي وَقَعَتْ عَلَى أَرْضِ مِصْرَ بِمَجْدِ الْعِزَّةِ وَ الْغَلَبَةِ بِآيَاتٍ عَزِيزَةٍ وَ بِسُلْطَانِ الْقُوَّةِ وَ بِعِزَّةِ الْقُدْرَةِو به آن معجزاتى كه در سرزمين مصر آشكار شد با بزرگى و عزت و غلبه (بر دشمنان) به معجزات بزرگ و ادله قوى و قدرت با عزت و باز به عزت تواناوَ بِشَأْنِ الْكَلِمَةِ التَّامَّةِ وَ بِكَلِمَاتِكَ الَّتِي تَفَضَّلْتَ بِهَا عَلَى أَهْلِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ أَهْلِ الدُّنْيَا وَ أَهْلِ الْآخِرَةِو شأن (و مقام) كلمه كامل (كن) و به آن كلماتى كه تفضل نمودى به آنها براى اهل آسمانها و زمين و اهل دنيا و اهل آخرتوَ بِرَحْمَتِكَ الَّتِي مَنَنْتَ بِهَا عَلَى جَمِيعِ خَلْقِكَ وَ بِاسْتِطَاعَتِكَ الَّتِي أَقَمْتَ بِهَا عَلَى الْعَالَمِينَو به آن رحمت (واسعه) كه بدان بر جميع خلق منت گذاردى و به استطاعت و قدرتى كه بر عالميان به آن اقامه (حجت) نمودىوَ بِنُورِكَ الَّذِي قَدْ خَرَّ مِنْ فَزَعِهِ طُورُ سَيْنَاءَو به آن نور تجلى كه كوه طور از دهشت آن در افتاد (و متلاشى شد)وَ بِعِلْمِكَ وَ جَلاَلِكَ وَ كِبْرِيَائِكَ وَ عِزَّتِكَ وَ جَبَرُوتِكَ الَّتِي لَمْ تَسْتَقِلَّهَا الْأَرْضُ وَ انْخَفَضَتْ لَهَا السَّمَاوَاتُو به علم و جلال بزرگى و بزرگوارى و سطوت و جبروتت كه در مقابلش زمين بپا نماند و آسمانها به زير افتدوَ انْزَجَرَ لَهَا الْعُمْقُ الْأَكْبَرُ وَ رَكَدَتْ لَهَا الْبِحَارُ وَ الْأَنْهَارُو عمق اكبر (اقيانوس بيكران عالم) از ترس آن مضطرب و متموج گرديد و درياها و نهرها از جنبش باز ماندوَ خَضَعَتْ لَهَا الْجِبَالُ وَ سَكَنَتْ لَهَا الْأَرْضُ بِمَنَاكِبِهَا وَ اسْتَسْلَمَتْ لَهَا الْخَلاَئِقُ كُلُّهَاو كوه ها فرو افتاد و زمين با همه پست و بلنديهايش از حركت باز ايستاد و خلايق همگى تسليم آن شدندوَ خَفَقَتْ لَهَا الرِّيَاحُ فِي جَرَيَانِهَا وَ خَمَدَتْ لَهَا النِّيرَانُ فِي أَوْطَانِهَاو بادها در جريانش از هم مضطرب گرديد و آتشها در آتشكده ها خاموش شدوَ بِسُلْطَانِكَ الَّذِي عُرِفَتْ لَكَ بِهِ الْغَلَبَةُ دَهْرَ الدُّهُورِ وَ حُمِدْتَ بِهِ فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِينَو به آن سلطنت و پادشاهيت كه به قهر و غلبه (بر همه قواى عالم) در روزگاران بى پايان معروف و در آسمانها و زمينها ستايش گرديدوَ بِكَلِمَتِكَ كَلِمَةِ الصِّدْقِ الَّتِي سَبَقَتْ لِأَبِينَا آدَمَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ ذُرِّيَّتِهِ بِالرَّحْمَةِو به آن كلمه (رحمتت) كه به صدق و حقيقت سبقت يافت (تاج كرامتش بر سر نهاد) بر پدر ما آدم عليه السلام و فرزندانش به لطف و رحمتوَ أَسْأَلُكَ بِكَلِمَتِكَ الَّتِي غَلَبَتْ كُلَّ شَيْءٍو باز اى خدا از تو درخواست مى كنم به آن كلمهاى كه بر همه عالم غالب آمدوَ بِنُورِ وَجْهِكَ الَّذِي تَجَلَّيْتَ بِهِ لِلْجَبَلِ فَجَعَلْتَهُ دَكّاً وَ خَرَّ مُوسَى صَعِقاًو به آن نور ذات مقدس كه به كوه طور تجلى كردى و آن را متلاشى ساختى و موسى را بيهوش در افكندىوَ بِمَجْدِكَ الَّذِي ظَهَرَ عَلَى طُورِ سَيْنَاءَ فَكَلَّمْتَ بِهِ عَبْدَكَ وَ رَسُولَكَ مُوسَى بْنَ عِمْرَانَو به مجد و بزرگيت كه در طور سينا ظاهر نمودى و به آن با بنده خود و رسولت موسى بن عمران سخن گفتىوَ بِطَلْعَتِكَ فِي سَاعِيرَ وَ ظُهُورِكَ فِي جَبَلِ فَارَانَ بِرَبَوَاتِ الْمُقَدَّسِينَو بطلعت نورانيت كه در ساعير (جايگاه مناجات عيسى) بر او آشكار نمودى و بظهورت كه در كوه فاران (بقرب مكه بر خاتم رسولانت) تجلى كردى (و آن تجلى با عظمت) در مقامات عاليه قدسيانوَ جُنُودِ الْمَلاَئِكَةِ الصَّافِّينَ وَ خُشُوعِ الْمَلاَئِكَةِ الْمُسَبِّحِينَو سپاه صف زده فرشتگان و ملائكه با خشوع و تسبيح و تقديس گويان انجام يافتوَ بِبَرَكَاتِكَ الَّتِي بَارَكْتَ فِيهَا عَلَى إِبْرَاهِيمَ خَلِيلِكَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فِي أُمَّةِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِو به آن بركات كاملى كه بواسطه ابراهيم خليل خود عليه السلام در امت محمد صلى الله عليه و آله بركت و رحمت عطا كردىوَ بَارَكْتَ لِإِسْحَاقَ صَفِيِّكَ فِي أُمَّةِ عِيسَى عَلَيْهِمَا السَّلاَمُو بواسطه اسحق با اخلاصت در امت عيسى عليهما السلام بركت و رحمت فرستادىوَ بَارَكْتَ لِيَعْقُوبَ إِسْرَائِيلِكَ فِي أُمَّةِ مُوسَى عَلَيْهِمَا السَّلاَمُو بواسطه يعقوب بنده خاصت در امت موسى عليهما السلام بركت دادىوَ بَارَكْتَ لِحَبِيبِكَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فِي عِتْرَتِهِ وَ ذُرِّيَّتِهِ وَ (فِي) أُمَّتِهِو از همه كاملتر به آن بركت و رحمتى كه بواسطه حبيب خود حضرت محمد صلى الله عليه و آله در ميان عترت و ذريت و امتش عطا فرمودىاللَّهُمَّ وَ كَمَا غِبْنَا عَنْ ذَلِكَ وَ لَمْ نَشْهَدْهُ وَ آمَنَّا بِهِ وَ لَمْ نَرَهُ صِدْقاً وَ عَدْلاً أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍخداوندا چنانكه ما در آن مقامات حاضر نبوديم و مشاهده ننموديم و بچشم نديديم اما به همه از روى صدق و درستى ايمان آورديم تو اى خدا درود فرست بر محمد (ص) و آل محمد (ع)وَ أَنْ تُبَارِكَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍو بركت عطا كن بر محمد (ص) و آل محمد (ع)وَ تَرَحَّمَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍو رحمت فرست بر محمد (ص) و آل محمد (ع)كَأَفْضَلِ مَا صَلَّيْتَ وَ بَارَكْتَ وَ تَرَحَّمْتَ عَلَى إِبْرَاهِيمَ وَ آلِ إِبْرَاهِيمَبهترين درود و بركت و رحمتى كه بر ابراهيم (ع) و آلش فرستادىإِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيدٌ فَعَّالٌ لِمَا تُرِيدُ وَ أَنْتَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (شَهِيدٌ)كه تو ستوده صفات و بزرگوارى و مقتدرى كه هر چه اراده كنى انجام مى دهى و تو بر هر چيز توانايىپس حاجت خود را ذكر مى كنى و مى گويىاللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذَا الدُّعَاءِ وَ بِحَقِّ هَذِهِ الْأَسْمَاءِ الَّتِي لاَ يَعْلَمُ تَفْسِيرَهَا وَ لاَ يَعْلَمُ بَاطِنَهَا غَيْرُكَخدايا به حق اين دعاى شريف و به حق اين نام هاى مبارك كه به تفسير آن و باطن معنيش كسى آگاه نيست جز توصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ افْعَلْ بِي مَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَ لاَ تَفْعَلْ بِي مَا أَنَا أَهْلُهُكه درود فرست بر محمد (ص) و آل محمد (ع) و با من (بنده مسكينت) آن كن كه تو را لايق است نه آنكه مرا سزاوار استوَ اغْفِرْ لِي مِنْ ذُنُوبِي مَا تَقَدَّمَ مِنْهَا وَ مَا تَأَخَّرَو گناهانم از گذشته و آينده همه را ببخشوَ وَسِّعْ عَلَيَّ مِنْ حَلاَلِ رِزْقِكَ وَ اكْفِنِي مَئُونَةَ إِنْسَانِ سَوْءٍ وَ جَارِ سَوْءٍ وَ قَرِينِ سَوْءٍ وَ سُلْطَانِ سَوْءٍو روزى وسيع از رزق حلالت مرا نصيب كن و از شر انسان بد و همسايه بد و همنشين بد و سلطان بد مرا كفايت فرماإِنَّكَ عَلَى مَا تَشَاءُ قَدِيرٌ وَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ آمِينَ رَبَّ الْعَالَمِينَكه تو بر هر چيز توانا و به همه امور عالم دانايى اى پروردگار عالم اين دعا را اجابت فرما.مؤلف گويد كه در بعض نسخ است بعد از وَ أَنْتَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ كه هر حاجت دارى ذكر كن و بگويَا اللَّهُ يَا حَنَّانُ يَا مَنَّانُ يَا بَدِيعَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ يَا ذَا الْجَلاَلِ وَ الْإِكْرَامِ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَاى خدا اى دوستدار بندگان و نعمت بخش به آنان اى آفريننده زمين و آسمان اى خداى با جلال و عظمت و بخشش و كرامت اى مهربانترين مهربانان عالماللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذَا الدُّعَاءِخدايا به حق اين دعاى شريفتا آخر و علامه مجلسى از مصباح سيد بن باقى نقل كرده كه بعد از دعاى سمات اين دعا بخوانداللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذَا الدُّعَاءِ وَ بِحَقِّ هَذِهِ الْأَسْمَاءِ الَّتِي لاَ يَعْلَمُ تَفْسِيرَهَا وَ لاَ تَأْوِيلَهَا وَ لاَ بَاطِنَهَا وَ لاَ ظَاهِرَهَا غَيْرُكَخدايا به حق اين دعاى شريف و به حق اين اسماء مقدس كه به تفسير و تأويلش و به ظاهر و باطنش كسى جز تو آگاه نيستأَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَرْزُقَنِي خَيْرَ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِكه درود فرست بر محمد (ص) و آل محمد (ع) و خير دنيا و آخرت مرا نصيب گردانپس حاجات خود را بطلبد و بگويدوَ افْعَلْ بِي مَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَ لاَ تَفْعَلْ بِي مَا أَنَا أَهْلُهُ وَ انْتَقِمْ لِي مِنْ فُلاَنِ بْنِ فُلاَنٍو با من آن كن كه لايق كرم توست نه آنكه سزاوار من است و انتقام مرا از فلان پسر فلان بكشو نام دشمن را بگويدوَ اغْفِرْ لِي مِنْ ذُنُوبِي مَا تَقَدَّمَ مِنْهَا وَ مَا تَأَخَّرَ وَ لِوَالِدَيَّ وَ لِجَمِيعِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِو گناهانم را از گذشته و آينده همه را ببخش و از گناه پدر و مادر من و جميع مردان و زنان اهل ايمان درگذروَ وَسِّعْ عَلَيَّ مِنْ حَلاَلِ رِزْقِكَ وَ اكْفِنِي مَئُونَةَ إِنْسَانِ سَوْءٍو از رزق حلالت روزى من وسيع گردان و از شر انسان بدوَ جَارِ سَوْءٍ وَ سُلْطَانِ سَوْءٍ وَ قَرِينِ سَوْءٍ وَ يَوْمِ سَوْءٍ وَ سَاعَةِ سَوْءٍو همسايه بد و سلطان بد و همنشين بد و روز بد و ساعت بد مرا كفايت كنوَ انْتَقِمْ لِي مِمَّنْ يَكِيدُنِي وَ مِمَّنْ يَبْغِي عَلَيَو از هر كس با من مكر كند و آنكه ظلم كندوَ يُرِيدُ بِي وَ بِأَهْلِي وَ أَوْلاَدِي وَ إِخْوَانِي وَ جِيرَانِي وَ قَرَابَاتِي مِنَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ ظُلْماًو به اهل بيت و فرزندان و برادران من و همسايگان و خويشان من از مرد و زن اهل ايمان اراده جور و ستم نمايد از همه انتقام بكشإِنَّكَ عَلَى مَا تَشَاءُ قَدِيرٌ وَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ آمِينَ رَبَّ الْعَالَمِينَكه تو بر هر چيز توانايى و به همه امور عالم دانايى اى پروردگار عالم اين دعا را اجابت فرماپس بگويداللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذَا الدُّعَاءِ تَفَضَّلْ عَلَى فُقَرَاءِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ بِالْغِنَى وَ الثَّرْوَةِخدايا به حق اين دعاى شريف به فقيران اهل ايمان از مرد و زن غنا و ثروت مرحمت فرماوَ عَلَى مَرْضَى الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ بِالشِّفَاءِ وَ الصِّحَّةِو بيماران اهل ايمان را از مرد و زن شفا و سلامتى بخشوَ عَلَى أَحْيَاءِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ بِاللُّطْفِ وَ الْكَرَامَةِو بر احياء و زندگان اهل ايمان از مرد و زن لطف و كرم كنوَ عَلَى أَمْوَاتِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ بِالْمَغْفِرَةِ وَ الرَّحْمَةِو بر مردگان اهل ايمان از مرد و زن مغفرت و رحمت فرماوَ عَلَى مُسَافِرِي الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ بِالرَّدِّ إِلَى أَوْطَانِهِمْ سَالِمِينَ غَانِمِينَو مسافران اهل ايمان را از مرد و زن به وطنشان سالم و با سود و غنيمت برگردانبِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَبه حق رحمت واسعه ات اى مهربانترين مهربانان عالموَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ وَ عِتْرَتِهِ الطَّاهِرِينَ وَ سَلَّمَ تَسْلِيماً كَثِيراًو درود خدا بر آقاى ما محمد (ص) خاتم پيغمبران و اهل بيت طاهرينش و سلام و تحيت بسيار باد.و شيخ بن فهد گفته كه مستحب است بعد از دعاى سمات بگويىاللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِحُرْمَةِ هَذَا الدُّعَاءِ وَ بِمَا فَاتَ مِنْهُ مِنَ الْأَسْمَاءِخدايا از تو درخواست مى كنم به مقام محترم اين دعا و به آنچه در آن از نامهايت مذكور نشدهوَ بِمَا يَشْتَمِلُ عَلَيْهِ مِنَ التَّفْسِيرِ وَ التَّدْبِيرِ الَّذِي لاَ يُحِيطُ بِهِ إِلاَّ أَنْتَ أَنْ تَفْعَلَ بِي كَذَا وَ كَذَاو به آنچه مشتمل است از تفسير و تدبير كه غير تو هيچكس به آن احاطه ندارد كه حاجت هاى دنيا و آخرتم را برآورى.
برگرفته از سایت دعاگو
بازنشر : سایت دعا 786 سایت بزرگ ذکر و دعا و فال و تعبیر خواب و باستان شناسی