چله بری برای تازه عروس و دعای چله بری برای عروس

در این پست از سایت ذکر و دعا و تعبیر خواب doa786.com چله بری برای تازه عروس و دعای چله بری برای عروس را قرار دادیم . در زمان قدیم تصور می کردند که اگر زن عزاداری تا قبل اینکه چهلم مرده تمام شده باشد با لباس عزا و سیاه وارد خانه تازه عروس شود به آن عروس چله می افتد و همچنین یکی دیگر از علت چله افتادن عروس را رفتن به قبرستان و تشییع جنازه و عزاداری می دانستند و اگر تازه عروس در چله می افتاد دیگر باردار نمی شد به همین دلیل از انواع روشهای چله بری استفاده می کردند . سایت دعا 786 …

چله نشینی برای عروس,چله بری برای تازه عروس,راه و روش چله بری عروس,ذکر و دعای چله بری نو عروس,اذکار و ادعیه چله بری عروس,آیه و سوره چله بری عروس,باطل کردن چله عروس

چله بری برای تازه عروس و دعای چله بری برای عروس

حتما تاکنون کلماتی چون چله بری و چله افتادن و چله بری در قبرستان را شنیدید که در ایام قدیم و حالا نیز قدیمی ها میگویند که عروس چله گیر شده باردار نمیشود و یا چله افتاده است.

چله بری و چله افتادن صحت دارد

قدیمی ها میگویند موقعی که زن عزاداری پیش از آنکه چلهم مرده درآمده باشد با لباس عزا به خانه تازه عروس آمده باشد، به عروس چله میافتد و باردار نمیشود و یا تازه عروس به مراسم عزاداری و تشییع جنازه و قبرستان نباید برود و یا زن حامله نباید به مرده و جنازه نگاه کند و یا شوهر نکردن دختران و بسته بودن بختش که اگر چله گیر شود باید چله بری انجام شود.

یکی از راه های رفع چله افتادن، رفع چله در قبرستان و دیگری نخ رنگی و دیگری پریدن از روی مرده و جنازه است

آداب چله بری در قبرستان و نخ با دعا

چله بری، اعمال و آداب رفع چله از زنانی که باردار نمی شوند، که شامل زنان زائو ، دختران و كودكانی است که بر آنها نحسی چله افتاده است.
قدیمی ها، علت نازا شدن زن پس از چند شكم زاییدن، آبستن نشدن تازه عروسان، بسته شدن بخت و شوهر نرفتن دختران، لجازی کودکان را دلیل بر چله افتادن میدانستند

اعتقاد داشتند كه زنان زائو در دوره چهل روز پس از زايمان، اگر تنها بمانند، يا گربه تازه زا به حیاطشان برود و يا گوشت خام به نزدشان ببرند، به آنان چلّه می افتد و دیگر باردار نمی شوند.
همچنين اگر به هنگام خواندن خطبه عقد دختری، زائویی كه دوره چهل روز پس از زایمان را میگذراند به اتاق عقد برود بر دختر چلّه میافتد و بر او نحسی افتاده و بختش بسته و یا نازا خواهد شد.

نحوه چله بری در قبرستان با دعا

برخی قدیمی ها و مادربزرگ ها نیز چله بریدن در قبرستان را اینگونه بیان کردند: میری قبرستان و همش زیر لب میگی چله بریدم چله آدمیزاد دیو و پریزاد عروس و داماد و نوزاد
بعد از قبرستون بیرون آمدی اصلا نباید پشت سر نگاه کنی تا برسی خونه ، بعد از رسیدن خونه غسل چله انجام میدی
اگر بتونی تا آخر قبرستون بری این ورد رو سه بار سه بار بخونی عالیه اما بر نگردیا مستقیم برو خونه پشت سرتم نگاه نکن

راه های چله بری

در گذشته متداول ترین راه رفع نحسی چله در قبرستان این بود که تازه عروس را به یک مرده شوی خانه یا غسالخانه ببرند و قبل از آنکه جنازه را از روی زمین بردارند، تازه عروس سه مرتبه از روی جنازه که هنوز تر است بگذرد.

اگه این کار افاقه نمی کرد ،ریختن آب ابریشم هفت رنگ از دیگر روش های معمول چله بری است.

برای زدودن نحسی از بچه آب غسل ۴۰ روزه زن زائو را بر سر خود بر سر بچه بریزید.

برای رفع چله از دختر تازه عقد کرده باید یک تکه نان از خانه شوهر بدون اینکه متوجه بشوند بدزدند و در آب بیاندازد. سپس از نانش که خیس خورده بخورد و در حمام هم آب را بر سرش بریزد.

نکته مهم:

تاکنون مسندات قوی برای این آداب و اعمال ذکر نشده و برخی آن را خرافات میدانند و برخی نیز آن را واقعیت دانسته و رد نمیکنند و به قول معروف هیچ کار قدیمی ها بی حکمت نیست

نحوه رفع چله برای ازدواج و باردار شدن زنان

روز چهارشنبه بگیرید نخ ابریشم هفت رنگ (یعنی جدا جدا هفت رنگ نخ ابریشم) هفت عدد را به اندازه ای مساوی ببرد با پاکی و وضو رو به قبله بنشیند

به نیت چله بری آیت الکرسی یکبار خوانده و یک گره بزند
گره دوم دوبار ایت الکرسی بخواند و گره بزند گره سوم سه بار ایت الکرسی بخواند و گره بزند تا چهل گره که در گره چهلم باید چهل مرتبه ایت الکرسی بخواند وقتی چهل گره تمام شد (گره چهلم گره ای باشد که نخها را حلقه ای شکل کند جهت انداختن به گردن)

نخ را در طشتی انداخته با آب آن غسل کند و بعد غسل نخ را به گردن اندازد تا چهل روز در گردنش باشد روز چهلم به آب روان اندازد .«ایت الکرسی ایه اول است یعنی تا علی العظیم

چله بری عروس :

اگر عروس از حجله باردار میشد میگفتند عروس خانم حجله گیر شده. اما اگر چندماهی میگذشت و حامله نمیشد میگفتند چله گیر شده. قدیمی ها معتقد بودند موقعی عروس چله گیر میشود که زن عزاداری پیش از انکه چله مرده سر رفته باشد با لباس سیاه به “عروس خانه” امده به این جهت عروس باردار نشده و حالا باید چله بری بکنند.(اصلا هم ربطی به نازایی زن و مشکلات احتمالی مرد اینا هم نداشته ها)

معمولترین راه چله بری این بود که نوعروس را به یک عزاخانه ببرند و پیش از آنکه جنازه را از زمین بردارند عروس سه مرتبه از روی آن بگذرد. (بدبخت عروس تازه کار که باید از رو مرده رد میشده) اگه این کار اثر نمیکرد باید عروس را به حمام زنانه یهودی ها ببرند و نوعروس همانطور با چادر و چاقچور و روبنده روی پله های خزینه بشیند و با دست خود چهل ساقه تره را خرد کند و توی خزانه حمام بریزد. بعد یک مشت از اب خزانه به صورت خود بزند و خارج شود. راه دیگر این بود عروس را سه مرتبه از زیر شکم شتر ابستن رد کنند. اگر این کارها به نتیجه نمیرسید دست به دامن رمال ها و جادوگران میشدند و یا دنبال ماماها میرفتند که داروی ابستنی بدهند.

ماما اول می پرسید که طبیعت عروس گرم است یا سرد تا دوای مخالف بدهد. کوهان شتر از دواهای گرمی بود که برای رفع سردی میدادند و گاودارو که از رشت می اوردند جزو دواهای سرد بود. (مگه گرم بودن و هات بودن مانع باردار شدنه؟)

بعضی وقتها هم یک رشته نخ نتابیده چهل بار سوره یوسف میخواندند و در هر مرتبه یک گره به ان نخ میزدند و به مرد میدادند تا به کمر خود ببندد و ….

اگر سرسال عروس ابستن نمیشد میگفتند دشمنان سم قاطر به خوردش داده اند. مشهور بود چون قاطر ابستن نمیشود دشمن های عروس سم قاطر مرده را میگیرند، می سایند و توی اب میریزند و پنهانی به خورد عروس میدهند که ابستن نشود. (بدبخت عروسی که تو حجله خاک مرده به خوردش میدادند بعد از حجله هم سم قاطر)

اگر عروس حامله میشد همین که سه ماهه میشد کمر او را قفل میکردند که بچه نیندازد.(یا پیغمبر) کارشناس قفل زدن بیشتر ماماهای یهودی بودند. اینها قفل های مخصوصی داشتند که روی آن بعضی طلسم ها کنده کاری شده بود و شب چهارشنبه موقع غروب افتاب هنگام قفل کردن بود که ماما می امد و آن قفل را از یک ریسمان ابریشمی هفت رنگ میگذرانید و به کمر زن حامله می بست و به خانم میگفت کلید را می برم پشت کوه قاف می اندازم همین که دردت گرفت خبرم کن کلید را بیاورم قفل را بازکنم تا بچه مامانی دنیا بیاد. و بعد کلی دستور برای زن زائو میداد منجمله چیز سنگین بلند نکند، زعفران نخورد، اب زرشک نخورد. برای اینکه بفهمند عروس خانم پسر یا دختر می زاید یواشکی کمی روی سر او نمک می ریختند و مواظب می شدند اگه زن ابستن دست پشت لب بالای خود کشید یقینا پسر می زایید و اگر به گیسوان خود دست میزد علامت آن بود که دختر می زاید.

همین که زن ابستن شش ماهه میشد نوبت سیسمونی میرسد… سیسمونی از این قرار بود هفت تا پیراهن ململ سفید بلند که به جای تکمه به یخه ان قیطان می دوختند. هفت تا سینه بند پنبه دار که آن هم به جای تکمه قیطان داشت و از جلو و عقب آویزان میشد. هفت تا قبا. هفت تا تایل کوچک برای دختر، هفت تا کمرچین برای پسر. چند تا لچک ململ نرم سفید، لااقل ده تا کلاهک کوچک و بزرگ.

نوزاد چه پسر و چه دختر باید چند جور طلسم و دعا داشته باشد که مهم ترین آن “نظرقربانی” بود. یعنی چشم گوسفند قربانی را در اوردند و خشک میکردند و توی نقره یا طلا میگذارند و به کلاه بچه می دوختند.

دیگر مهره “ببین و بترک” که یک جور مهره رنگارنگ شبیه به چشم باباقوری بود. دیگری “قاپ گرگ” بود که میگفتند بچه را از شر همزاد حفظ میکند. “و ان یکاد”، “چهل بسم اله”، دعای “ام الصبیان”، دعای “نظر” و دعای “چشم زخم” و امثال آن هم جزو سیسمونی حساب میشد.(بچه ی بدبخت که همه اینا رو مثل امامزاده بهش اویزون میکردن)

زمانی که سیسمونی اماده میشد به خانواده داماد اطلاع میدادند که سیسمونی اماده است و با تفضیلی همانند جهازبرون ، سیسمونی روانه خانه ی داماد میشد. وسایل سیسمونی را یکراست به اتاق ماه جان خانم یعنی مادر شوهر می اوردند.(به به بازم مادرشوهر و پز دادن بابت پسر شاخ شمشادش که این بار تونسته ثابت کنه بچه هم بسازه) ماه جان خانم با دست خودش وسایل رو باز میکرد و رخت و لباس ها و خرده ریزها را بیرون می اورد و کف اتاق می چید. عروس بیچاره چادر نمازش را تا روی چشمهایش کشیده بود و گوشه اتاق نشسته بود و مثل بید میلرزید (عروس های این دوره یاد بگیرن) که مبادا ماه خانم جان ایراد بگیرد و سیسمونی را پس بدهد و بگوید لایق خانواده ما نیست که ان وقت کار به طلاق و طلاق کشی میرسید ولی اگر ماه خانم جان سیسمونی را می پسندید دوسه قرانی در می اورد و کف دست اورندگان وسایل می گذاشت میگفت به جان جان خانم –مادرعروس- سلام بلندی برسانید بگویید دست شما درد نکند خیلی خیلی زحمت کشیدید.

اگر قسمت شد پست بعدی مربوط به زایمان و حواشی ان خواهد بود

برگرفته از سایت دعاگو

*******************************

بازنشر : سایت دعا 786 سایت بزرگ ذکر و دعا و فال و تعبیر خواب و باستان شناسی